gespeeld heeft het recht om te wachten op een omzichtiger en eerbiediger, minder van zichzelf vervulde hand dan die hier de vaardige pen heeft opgenomen.

Er was nog lets dat die twee roddelaars In die naoorlogse jaren van weleer tegen elkaar zelden; ze zelden: „But what a book would be the real story of Hemlngway, not

those he writes but the real Confésslons of the real Ernest Hemlngway.” Het beste wat zich van dit boek laat zeggen Is Inderdaad dat het zó Is dat men, zelfs na zovele jaren die tussen dat gesprek en deze roman liggen, bereid kan zijn om op dien waren Hemlngway te wachten. F. R. A. HENKELS.

BtJItïNIJÜH»' , '.l

De nieuwe kardinalen

De benoeming van niet minder dan 32 nieuwe kardinalen, die het 70 leden tellende college weer voltallig maakt, Is allerwegen met belangstelling ontvangen. In ons land ultte zich ook onder nletgeloofsgenoten van Mgr. De Jong een grote voldoening over de benoeming van „onzen” kardinaal. Inderdaad wordt door zijn verheffing nog meer het Nederlandse volk in zijn geheel dan het z.g. katholieke volksdeel geëerd. Hij, vierde kardinaal van Noordnederlandse afkomst, Is eigenlijk de eerste Nederlandse kardinaal; van de drie vorlgen waren twee, In de 16e eeuw, het geworden omdat ze onderdanen van Karei V waren; de derde, Mgr. Van Rossum, omdat hij zich te Rome In dienst van het Vatlcaan verdienstelijk had gemaakt. Deze aanvulling van het kardinalencollege ontleent zijn staatkundige betekenis aan de politieke activiteit en Idealen van de Roomse Kerk. Deze Is immers niet een louter religieuze Instelling. Hoe kan het ook anders? Religie zoals het nlet-Lutherse Christendom die opvat, sluit nimmer bemoeienis met het dagelijks leven der gelovigen, ook als burgers van hun staat en onderdanen van hun vorst uit. Vooral sinds 1848 zijn de grote pausen, die de Roomse Kerk zo’n onverwachte nieuwe Impuls geschonken hebben, hun geloofsgenoten adviezen op politiek, sociaal en economisch gebied gaan geven, die ook bulten de Kerk diepe Indruk maakten. Daarnaast staat het streven van het Vatlcaan het prestige en de feitelijke macht van de Kerk te vergroten; dit drijft de Curie al te vaak ertoe zich met reactionnalre machten te verbinden (Spanje) of beginselloze opportunlteltspolltlek te bedrijven (Duitsland).

Men kan het college van kardinalen beschouwen als de eigenlijke raad van den paus, die echter zelden voltallig vergaderd Is; In die samenstelling Is de pauskeuze de belangrijkste taak. Men kan kardinalen In twee groepen onderscheiden; allereerst die, welke hun zetel en dagelijkse taak te Rome In de nabijheid en onmlddellljke dienst van den paus hebben; hieronder rekent men ook diegenen, die als nuntius den paus diplomatiek In het buitenland vertegenwoordigen. Behoren dezen vrijwel allen tot het grote aantal kardinalen van Italiaanse afkomst, de tweede groep omvat de aartsbisschoppen en bisschoppen die In het kerkelijk leven van hun eigen land een vooraanstaande plaats Innemen en dus uiteraard geen van allen In Rome woonachtig zijn. Voorheen hielden In het college de eigenlijke curledlenaren, waaronder zich de belangrijkste raadslieden van den Paus (de kardlnaal-staatssecre-

tarls, de minister van Buitenlandse Zaken vooraan) bevinden en de „nationale” kardinalen elkaar ongeveer In evenwicht, hetgeen onvermijdelijk leidde tot het sinds de 15e eeuw bestaande overwicht der Italianen. Ditmaal Is dat overwicht verdwenen, het evenwicht verbroken.

In zijn Kerstboodschap verklaarde de Paus, dat hij ernstig overweegt het college boven het traditionele getal van 70 uit te breiden. Zo groot was het aantal bisschoppen dat ditmaal tot het purper geroepen werd, dat vele verdienstelijke curledlenaren moesten worden overgeslagen. Het Is duidelijk waarom het aantal „nationale” kardinalen thans zo groot Is. De Paus wil, beseffend hoezeer In de afgelopen oorlogsjaren het geloof Is verdiept door het nauwe contact van het Individu met de dood, en gebruik makend van de „goodwill” die de Kerk In tal van landen door haar houding geschapen heeft, de volken aan de Kerk en het geloof binden door ze In hun vooraanstaande geestelijken te eren. De nieuwe kardinalen zijn dus In hoge mate representatief gekozen.

Allerduidelijkst blijkt uit de recente benoemingen, dat de Paus de Kerk een zo oecumenisch mogelijk karakter wil geven. Allereerst bewijzen dit de benoemingen van kardinalen uit volken, die tevoren niet of weinig In het college vertegenwoordigd waren, zoals Nederland, Hongarije, Chili, Cuba en Australië. Dan valt op, dat de verliezers In de laatste oorlog allesbehalve overgeslagen zijn; hierbij bedenke men echter, dat de Paus heel verstandig een duidelijke voorkeur heeft getoond voor die kerkvorsten, wier houding jegens de nazi’s van fierheid getuigd heeft. De nieuwe Duitse kardinalen zijn notoire tegenstanders van het natlonaal-soclallsme, met name de Munsterse blsschop Von Galen; trouwens van de nlet-Dultsers was de primaat van Hongarije door de Duitsers gevangen gezet en had de aartsbisschop van Toulouse een grote rol In het Franse verzet gespeeld. Ware de oorlog anders verlopen, dan had Plus XII anderen ter beschikking gehad, zoals den Dultsen blsschop van Danzig, die thans tot verdriet van zijn geloofsgenoten, als geestdriftig collaborateur voor een Pools tribunaal zal verschijnen. Opmerkelijk Is voorts dat een Armeniër Is aangewezen; hij zal te Rome de gelovigen van de oosterse ritus vertegenwoordigen. Maar het opmerkelijkste feit Is wel de sterke representatie van het bulteneuropese katholicisme; voortaan zal het werelddeel Amerika niet minder dan 14 kardinalen afvaardigen, waarvan vier uit de U.S.A. en twee uit Canada. Australië Is thans voor het eerst

aanwezig in den persoon van den aartsbisschop van Sydney. En van nu af zullen er ook kardinalen uit Afrika en Azië zijn. De Afrikaan Is een Pörtugees, aartsbisschop van Lórengo Marquez, de hoofdstad van Portugees Oost-Afrika. Het Is belangrijk, dat met deze keuze de Paus te kennen geeft, de gelovigen uit koloniale gebieden niet achter te stellen. Nog verheugender uit een oecumenisch gezichtspunt Is de verheffing van Mgr. Thomas Tien, die niet eens blsschop maar slechts apostolisch vicaris van Tsjlng-tau In China Is. Hierdoor houdt China op kerkelijk missiegebied te zijn. Bovendien is Mgr. Tien de eerste kardinaal van een ander dan het „blanke ras”.

De recente verheffing van kardinalen duidt dus de machtsverschuiving in de wereld vanuit Rome gezien volmondig aan. Traditioneel is de handhaving van een groot aantal Franse en Spaanse kardinalen. Toch kan de Kerk het best steunen op de ijverige en welgestelde gelovigen in de niet bij uitstek Roomse landen. Moeilijkheden kan zij verwachten in Spanje, waar ze doorgaat Franco te steunen, in Frankrijk, waar de betrekkingen tussen kerk en staat opnieuw een netelig punt geworden zijn en niet in de laatste plaats op het terrein, waar ze nu degen kruist met de bolsjewisten en de orthodoxe kerk; er is namelijk al sedert de laatste fase van de oorlog in Polen, Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië een vinnige strijd tussen Rooms-katholicisme en materialisme, Panslavisme en Griekse orthodoxie aan de gang. Ook voor de Roomse Kerk, de wereldmacht bij uitnemendheid, daalt het toch al zo vage begrip Europa in betekenis.

10 Januari 1946.

A. E. COHEN.

“WANT YOUR DOOR DONE, Mült

„De stoep mag wel eens schoon, moeder!” Uit: Pictures of Life and Character, hy John Leech.

INHOUD

pag. Onze strijd voor het socialisme, J. J. Buskes Jr 1 De strijd tegen de reactie, L.H. Ruitenberg 2

Boekaankondiging, J. J. B. Jr 2 De wet, H. Wielek 3 Zou dan een nieuw getijde zijn begonnen? Johan Toot 3

Naar een partij van de arbeid, J. de Jong 4 Landverraad, J. J. B. Jr 4 De priester-dichter, J. G. Bomhoff .. 5

De ware Hemingway, F. R. A. Henkels 6 De nieuwe kardinalen, A. E. Cohen 7