YOUTH FOR CHRIST

We komen van de Youth for Christ Rally en staan buiten het hek van de Dierentuin. Voelden ons niet langer kuddedier, maar weer vrije individuen. Voor ons, op het Malieveld, ligt de kermis, badend in het licht van duizenden lampen. De brede en de smalle weg, zeg je in jezelf, denkend aan de oude platen met balzaal, kermis enerzijds en het stenige pad tot Christus anderzijds. Vanavond kozen honderden Haagse jongeren de smalle naar de Dierentuin, inplaats van de brede naar het Malieveld.

Ma,ar, daargelaten of de kermis de brede weg is, zonder meer, is werkelijk de Youth for Christ Rally het goede, smalle pad, het juiste pad om tot Christus te komen? Een lange, lange rij wachtenden buiten de Dierentuin. Kreten van. „Ha, die Jan!” »2eg, heb je die foto’s in de krant gezien? Moord-vent, he, die Don Devos.” „’k Ben reuze benieuwd zeg.”. „Nou, als het niks is, lopen we er toch zekér uit!” Dan een stampvolle zaal. Een meneer op het podium, die, wanneer we binnenkomen, al staat te zingen en doorzingt, aan één stuk door: Er ruist langs de wolken. Een vaste burcht is onze God, O, Heer, Die daar des hemels tente spreidt. En de zaal neuriet gedeeltelijk mee, want velen kennen of de wijs niet of de woorden.

Entrée van de Amerikanen: licht-groene en beige pakken. Bijna net zo knap en charmant als op de foto’s, dezelfde tandpastaglimlach. Geweldige goede pianomuziek, een prachtige mannenstem, die voorzingt. Nu allemaal: Stromen van zegen. Fine, zegt de zangleider, maar tempo opvoeren. Nog eens, en nog eens. Dan een meeslepende walsmelodie, de song van de Youth for Christ: Jesus Christ is the Way, Jesus Christ is the Truth, Jesus Christ is Li fe, and he ’s mine, mine mi ne! In het Engels gaat zoiets veel mooier dan in het Hollands. Life en mine kun je veel fijner uithalen dan leven en mijn. Met overgave zingen we allen. Drie, viermaal moeten we herhalen, ’t Gaat steeds beter, nu eens het balcon alleen, dan de zaal, dan allemaal samen.

■l opeens doe je de ontdekking, dat je | op de laatste regel: he ’s mine, mine, met de lange uithaal, evengoed—' kunt zingen de woorden van een veelge-! hoorde Engelse song: it ’s love, love„ ve! ’t Gaat voortreffelijk en je krijgt| ■ —i

de neiging je buren er opmerkzaam op te maken, want werkelijk, de meesten van ons in de zaal, zo niet allen, weten heus niet meer welke woorden ze zingen. Onze stemmen deinen vanzelf mee op het meeslepende rhythme.

En dan na al het zingen (opstaan, hoofd omhoog, borst vooruit, dan zingt u pas goed, Thank you, gaat U nu maar weer zitten) de preek: de wonderen die Christus deed, de bezetene, die bevrijd werd, Saulus, die blind werd op de weg naar Damascus; eri die Christus nog elke dag doet: de bandleider, die midden onder het jazzstuk zijn viool moest neerleggen en hoewel zijn contract nog veertien dagen liep (stel je voor, wat een onzakelijk gedoe en wat een schadepost!) onmiddellijk wegtrok om voortaan uitsluitend te spelen in dienst van den Heer, and he played till tears came in men’s eyes.

Het maakt indruk, het overtuigt, want aan het slot steken op de vraag, wie die avond voor het eerst aangeraakt is door God en wie Christus wil volgen, ruim 40 aanwezigen de hand op. Thank you, zeggen de Amerikanen tegen de opgestoken han-

! den (op de achtergrond speelt zachte mu-I ziek), Thank you. The Holy Spirit is wor! king again tonight.

Heeft deze avond 40 mensen dus wat gegeven? Als er werkelijk onder hen zijn, die op deze manier tot Christus gebracht worden, dan is het werk van Rev. de Jong welbesteed geweest. Hoewel, 40 is niet veel voor iemand, die in getallen met minstens 6 nullen denkt. (Zoveel nullen zijn in Chicago bekeerd, zoveel nullen luisteren naar de uitzendingen, zoveel nullen waren op de Rally in Oslo).

Is dit de weg die in Holland gegaan moet worden en zou het succes hebben? De kerinis staat veertien dagen en de belangstelling taant. ledere week een Youth for Christ Rally in het Hollands met gewone, alledaagse Hollandse sprekers (zonder golf en zonder tandpastaglimlach) en ook hiervan zou het nieuwtje gauw af zijn. Christus, jeugd en zang, maar alsjeblieft niet op deze manier.

Buiten het hek een lange, lange rij van honderden wachtenden: de tweede voorstelling gaat beginnen. N. WESSELS.

Vervolg van pag. 3 niet vergemakkelijkt, maar wel de Duitsers een gevoel gegeven van opnieuw een factor m de wereldpolitiek te zijn, ja, zelfs een positieve factor. Maar de mate waarin dit het geval is, wel te verstaan vóórdat een definitieve oplossing van de Duitse kwestie tot stand is gekomen, beslist nu reeds over de toekomstige gevaarlijkheid van het Duitse volk voor anderer veiligheid.

In November, zo was te Parijs overeengekomen, moeten de vertegenwoordigers der vier groten in New York over Duitsland vergaderen. Het ziet er naar uit dat hun beslissingen sterk zullen worden beïnvloed door de hier besproken factoren. Dat wil zeggen, dat Duitsland een twistappel blijft tussen rivaliserende mogendheden in plaats van of een buit van allen of een voorwerp van opvoeding van allen. 3 November 1946. A. E. COHEN.

De verantwoordelijkheid der intellecl;uelen

Weekend-cursus op 16 en 17 November

Europa wil men de gehele wereld verkeert in een benarde situatie op alle gebied. Wil er voor miUioenen mensen een menswaardig, bovenal zinvol zijn, dan zullen de leiders van de volken zich van hun ontzaglijke zware verantwoordelijkheid voor leven en geest van deze miUioenen ten bewust moeten zijn. De vooraanstaande leidende figuren zullen niets vermogen, indien op de vele sleutelposities de mindere góden niet meewerken in het besef van hun verantwoordelijkheid Zeer vele van die sleutelposities zullen altijd'weer door intellectuelen bezet worden. Zijn deze intellectuelen en daartoe rekenen wij ook de studenten zich nu van deze grote verantwoordelijkheid be-

In de middeleeuwen was dat het geval, maar de daaropvolgende eeuwen hebben het „genus” intellectueel innerlijk uitgehold, uiterlijk afgeslepen tot een zeer geschoold vakman met weinig of geen begrip voor andere takken van wetenschap, sociaal gedegradeerd van leidende tot bedreigde groep. Daar komt bij, dat de intellectuelen geen sociologische groep meer uitmaken, geen geestelijke noch intellectuele gemeenschap vormen, in tijden van werkloosheid een zeer bedreigde en maatschappelijk weinig beschermde groep zijn. En dan: aan het onderling begrijpen der intellectuelen ontbreekt zeer, zeer veel.

Deze toestand is somber, doch wordt eerst recht benauwend wanneer men ziet hoe de leiding van het openbare en vooral van het bedrijfsleven steeds

meer overgaat in handen van de veelal universitair geschoolde „managers”. Kortom de intellectuelen worden tot sleutelposities geroepen, veelal zonder zich bewust te zijn van hun zeer grote verantwoordelijkheid als geestelijk sociaal of politiek leider van mensen. Tegenover wat of wie en waarvoor zijn de intellectuelen dan wel verantwoordelijk? Bezinning op deze vragen is dringend nodig; niet minder op de vraag of deze verantwoordelijkheid soms het punt IS waar geestelijke, sociale en politieke leiders elkander ontmoeten.

Deze vragen komen aan de orde op een weekendcursus, die de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers te Bentveld speciaal voor studenten organiseert op 16 en 17 November a.s. De A.G. der Woodbrookers voor de oorlog o 1 v Prof. Dr. W. Banning, thans 0.1. v. Ds. A. van Biemen organiseert deze cursussen volstrekt onbaatzuchtig. Geënt op het oude Quakerisme heeft het nergens zieltjes te winnen, noch voor zichzelf, noch voor de kerken, noch voor enige partij. Het geestelijk karakter van ons werk wordt bepaald door deze beide polen; een evangelisch, ondogmatisch Christendom en een democratisch socialisme. Uit die geest heten wij kerkelijken en buitenkerkelijken socialisten en niet-socialisten hartelijk welkom. Foor dit weekend nodigen wij uit studenten-dames en heren, van alle Nederlandse universiteiten, uit allerlei geestelijke en maatschappelijke groepen, om samen zich te bezinnen op deze ons gehele bestaan rakende vragen.

Programma 16 en 17 NovemLer 1946 De verantwoorJelijhheid der intellectuelen

Opening door den cursusleider Zaterdagmiddag 14 uur. De positie van de intellectuelen in onze tijd. door Dr. J. P. Kruijt (Utrecht) Zaterdagmiddag 15 uur Verantwoordelijk aan wie? door Da. E. B. A. Poortman (Leiden) Zaterdagavond 19 uur. Korte religieuze toespraak door Ds A. van Biemen Zondagochtend 10 uur.

Verantwoordelijk waarvoor? door Mr. N. Stufkens (de Bilt) Zondagochtend 10.30 uur. Hoe vinden geestelijke, sociale en politieke leiders elkander*' door Ds. A. van Biemen Zondagmiddag 16 uur. Zondagavond ±2l uur. Cursusleider Ds A. van Biemen.

De kosten bedragen ƒs. per persoon. Daar er onder de deelnemers zullen bedrag met kunnen opbrengen, anderen die misschien meer kunnen betalen, zyn er drie prijzen naar keuze: ƒ4. ƒ5 en ƒ6 Dp reiskosten worden zo mogelijk omgeslagen.