,/ Aan \ <Jen Heer behoort de aarde) en haar 1 L volheid. Ny Psalm 24 1 /

en Taak

ONAFHANKELIJK WEEKBLAD VOOR EVANGELIE EN SOCIALISME

TEVENS ORGAAN VAN DE PROTESTANTS CHRISTEL IJ KE WERKGEMEENSCHAP

Verschijnt 50 maal per jaar 46ste jaargang van de Blijde Wereld «

Redactie Prof. dr W. Banning Ds J. J. Buskes Jr Ds L. H. Ruitenberg Mr G. E. V. Walsum Secr. der redactie: J. G. Bomhoff, Roerstraat 48 111 A’damsZ. Tel. 24386

Ab. W vooTuUbet. V.i. fB.-. haW. f 4.25. Kwart, f 2.30 pl. f 0.15 inc. Lossenra f 0.15. Postg. 21876. Gem.giro V 4500. Adm. N.V. De Arbeiderspers. HeJcelveld 15. A’d^m-C.

DAT ZIJ ALLEN ÉÉN ZIJN!

Zondag begint in Amsterdam de eerste Algemene Vergadering van de Wereldraad van Kerken. De voorzitters van het voorlopig comité zijn Dr Fischer, de aartsbisschop van Canterbury, Dr Germanes, de aartsbisschop van Thyatira, Dr Erdem, de aartsbisschop van Upsala, Dr Boegner, de leider van het Franse Protestantisme en de zendingsman John Mott.

Zij getuigen: „Wij zijn met diepe dankbaarheid vervuld, dat na lange jaren van scheiding en zo spoedig na de meest verwoestende oorlog in de geschiedenis, de christelijke kerken over de gehele wereld op deze wijze hun geestelijke eenheid tot uitdrukking zullen kunnen brengen.”

Bijna 150 kerken zullen vertegenwoordigd zijn. Deze kerken verschillen van elkander zowel wat kerkinrichting als wat belijdenis betreft. Deze verschillen zijn ontstellend groot. Er is geen sprake van alleen maar een het kerkelijk leven verrijkende pluritormltelt. De verschlUen zijn ook tegen-Stellingen. Wat de éne kerk waarheid noemt, beschouwt de andere als dwaling en ketterij. In Amsterdam zal de christelijke kerk onmogelijk het lied kunnen zingen: Seid umschlungen Millionen! Deed ze het wel, het zou vals klinken. dwaasheid zijn, erger: het zou waanzin zijn. Amsterdam zal echter wel een getuigenis zijn, dat al deze kerken hun eenheid in Jezus Christus ontdekt hebben. De grondslag van de Assembly in het geloof in onze Heer Jezus Christus als God en Zaligmaker.

De kerken hebben hun eenheid ontdekt. Zij was er, maar zij wisten het niet en zij geloofden het niet.

De eenheid der christelijke kerk is geen doelstelling, maar een uitgangspunt en dit uitgangspunt is een zaak van geloof: ik geloof één christelijke kerk, credo, unam ecclesiam. De verschillen en de gedeeldheden, die wij zien en ervaren, zijn een loochening van de eenheid, die wij geloven, De eenheid, die wij geloven, is geen loochening van de verschillen en de gedeeldheden, die wij zien en ervaren. Hoe zou zij dat kunnen zijn, maar zij is wel een loochening, dat deze verschillen en gedeeldheden het laatste woord hebben, en een belijdenis, dat Jezus Christus het laatste woord heeft, om-

dat Hij het eerste woord heeft. De eenheid der kerk is dan ook niet in verre toekomst een praestatie van de nu nog verdeelde christenen, zij is veeleer in het heden en in de toekomst een gave van God, omdat zij dat was in het verleden. Wij geloven samen in Jezus Christus, die was en die is en die komen zal. In Christus zijn wij één! Midden in de gedeeldheid.

Deze eenheid is zo zeer een zaak van geloof en niet van aanschouwen, dat wij in sterdam wel met elkaar zullen spreken, zingen en bidden, maar niet met elkaar Avondmaal zullen vieren. Wat wij van dag tot dag zien en ervaren van de gedeeldheid – o schande der kerk – zal ook in Amsterdam gezien en ervaren worden, gezien en ervaren moeten worden, zal Amsterdam geen vertoning worden: een onwerkelijke oase van schijneenheid in een zeer reële woestijn van gedeeldheid. Maar wat wij met zien en ervaren, zal te Amsterdam o glorie en genade van onze Heer geloofd worden, geloofd moeten worden, geloofd mogen worden! Amsterdam is een waagstuk.

Organisatorisch en technisch is de zaak in orde. In dit opzicht hebben de kinderen des lichts tegenwoordig net zoveel verstand als de kinderen der duisternis. Op velen zal Amsterdam dan ook een geweldige mdruk maken. Maar dat kan enkel christelijke en kerkelijke show zijn, waarbij de aartsbisschoppen als kerkelijke mannequins fungerem zu sehen, aber schrecklich zu sein. Geestelijk is Amsterdam een waagstuk. De vraag is immers, of de christelijke kerken de geestelijke kracht opbrengen, om in de Una Sancta te geloven.

Kan de kerk wat de wereld met kan? De wereld zegt: wij moeten het zien, om het te geloven. Maar de kerk moet het geloven, om het te zien. Wij weten waarlijk wel, waar het schort en wij zijn al zo ver, dat wij schuld belijden. Onze gedeeldheid is ons tot zonde geworden. In dit opzicht zijn wij verder dan Rome. Wij zeggen dit heus niet, om ons zelf te verheffen. Schuldbelijden is niet verheffend. Maar hier ligt wel wezenlijk ons verschil met Rome, dat zich niet vernederen kan, omdat het naar het woord van Dr v. d. Pol als kerk geen

schuld kan en mag belijden.

Het is de zwakheid en de kracht van de niet-Roomse kerk, dat zij kan en mag schuld belijden. Dat doet zij dan ook. Maar ook dat schuld belijden kan enkel zwakheid worden. Péguy heeft eens gezegd: wij moeten, voordat wij naar de kerk gaan, onze schoenen poetsen, maar wij kunnen niet eeuwig aan het schoenpoetsen blijven. Schuld belijden wordt een vervelende en onvruchtbare geschiedenis, als wij er in blijven steken en niet verder komen. „God roept ons, broeders, tot de daad. Zijn werk wacht.”

De eenheid is een gave en genade van God, maar als Gods gave en genade is zij tegelijkertijd een verantwoordelijkheid en een taak voor ons. In Christus zijn wij één. Daarom bidt Christus tot God: Dat zij allen één zijn, opdat de wereld erkenne, dat Gij mij gezonden hebt! De geloofseenheid moet tot uitdrukking worden gebracht. Er moet van de eenheid getuigd worden, niet alleen in woorden, maar ook en vooral in daden. Het is God niet om de kerk, maar om de wereld te doen. Het thema van Amsterdam is: Gods plan en de wanorde der mensen.

Vier onderwerpen kömen aan de orde: 1) de roeping der kerk als kerk van Christus; 2) de evangelisatie in de tegenwoordige wereld; 3) de kerk en de sociale verhoudingen; 4) de kerk en het internationale leven. Er zal in Amsterdam veel te zien en te beleven zijn. Een verscheidenheid in huidskleur en ambtsgewaden. De veelvervige rok van Jozef verbleekt er bij, al had Josefs rok boven die van de christelijke kerk voor, dat zij zonder naad was. In elk geval wordt de Assembly een boeiend en kleurrijk schouwspel. Wij zullen er ons hart aan ophalen. Maar de Geest waait, waarheen Hij wil. Wij horen zijn geluid, maar weten niet van waar hij komt en waar hij heengaat. Zo zal het ook met de Assembly zijn, als zij uit God geboren is.

Durven wij het aan, om af te zien van het schouwspel en te geloven? De kerk zal in Amsterdam aan haar zaligheid en aan die van de wereld moeten werken met vrees en beven. Waarom? Men leze het antwoord in één van de brieven van Paulus. En misschien zijn er enkelen hier en daar in de wereld, die voor Amsterdam bidden; Dat zij allen één zijn! Het is geen oppervlakkig humanisme en onwerkelijk idealisme, wanneer wij de Assembly in Amsterdam welkom heten met de woorden uit een volgens velen ketters gezang:

Wij weten, dat wat komen zal, toch hij slechts wint, die waagt! Amsterdam, een waagstuk van het geloof in Jezus Christus. J. J. BUSKES Jr.