de nieuwe grondwet in de Pariementaire Raad te Bonn toch weer hebben laten vinden voor het geven van hun stem aan Berlijn als hoofdstad van het nieuwe Republikeinse Duitsland. Practisch zal het voorlopig toch Frankfort zijn en de morele steun aan de Berlijners was gemakkelijk te geven.

Geschil over de Kiihr

Aan de toekomstige Rijksregering is ook over gelaten en dat niet door Bonn, maar door het geallieerde accoord van Londen om over de toekomstige exploitatievorm van de Ruhr-industrie te beslissen. Met name generaal Clay heeft dit niet willen overlaten aan het land Nordrhein-Westfalen, waar de Landdag zich van de zomer reeds met overgrote meerderheid (maar met stemonthouding der christen-democraten, die zeer verdeeld waren) voor nationalisatie heeft uitgesproken. Dit probleem wacht dus voorlopig op een nieuwe Rijkswetgever, voorzover men te Bonn nog lang niet alle strijdpunten heeft opgelost. Brandend actueel is echter een ander vraagstuk: de internationale controle. De Fransen hebben hierin zeer ver willen gaan: een afzonderlijke Ruhrstaat met een internationaal bestuur. Toen de bondgenoten dit niet wilden zijn zij teruggegaan tot een internationaal beheer der bedrijven, maar de Angelsaksen zijn veel te benauwd, dat met de vreemde pottenkijkers de productie terug zal lopen en stakingen zullen losbreken. In Juni heeft Frankrijk er bij het accoord van Londen al in moeten berusten, dat het bij een controle blijft door een Raad, die zolang Duitsland bezet blijft een Angelsaksische, maar daarna een continentale, meerderheid heeft. De Franse Kamer heeft zich echter scherp tegen deze concessie verzet; de moeilijkheid is dat dit land een dubbel doel nastreeft, waarvan het ene de Europese veiligheid een algemene betekenis heeft, terwijl het andere een zuiver Frans eigen belang inhoudt: hoge kolen- en lage staalproductie, en beschikbaarstelling van de Ruhrcokes voor de Lotharingse hoogovens. De Angelsaksen, die voor het tekort op de handelsbalans van West-Duitsland moeten opdraaien voelen uiteraard voor het laatste niets, terwijl zij het eerste wel eens te licht tellen. De Fransen zijn nu wel gedwongen geweest de vogel in de hand van de controle boven de tien in de lucht voor hun verdere aanspraken te verkiezen; doch een werkelijke oplossing is voor dit probleem slechts te vinden, wanneer er een of andere vorm van socialisatie ten bate van Europa van het gehele Westeuropese ijzer en kolengebied tussen Ruhr en Maas kan worden doorgevoerd, waardoor al deze kwesties in het politieke en econormsche kader, waarin zij thuis behoren, kunnen worden opgelost.

Economische puzzle

Het „wonder” van de geldsanering In Duitsland Is toch niet zo sprookjesachtig als de Directeur van Economische Zaken der Frankforter Economische Raad, dr Ehrhard, wel zou willen geloven. Zeker, de gehamsterde voorraden zijn voor de dag gekomen, de zwarte handel heeft een stevige klap gekregen, men moet aan het werk en werkloosheid Is er niet In verontrustende mate ontstaan, maar de prijzen zijn (na het opteren der hamstervoorraden) wel onrustbarend gaan stijgen en de vakbeweging en de S.P.D. kunnen zich terecht er op beroemen, dat zij hiervoor gewaarschuwd hebben en dat de maximum-prijzen voor voedsel en andere algemene verbruiksgoederen (werkschoenen kosten ƒ 45!) nooit opgeheven hadden mogen worden. De vakbeweging heeft zelfs een proteststaking van 24 uur afgekondlgd, die zowel door haar

massaliteit als door haar discipline Indruk gemaakt heeft. Bovendien hebben deze protesten steun gekregen van de Voedseldirecteur Von Schlange Schönlngen en de Amerikaanse economische autoriteiten, die geen van alle van enige socialistische smet zijn te verdenken. Dr Ehrhard laat dus veeleer de verdenking op zich, een liberale doctrinair te zijn en zijn partij, de C.D.U., meer oog te hebben voor zekere zakenbelangen dan voor de massa der bevolking. In Stuttgart heeft de prijsstijging tot een Incidentje geleld, (er werd In een der ergste woeker-wlnkels een ruit Ingegooid) die een schel licht werpt op de zenuwachtigheid van sommige Amerikaanse autoriteiten

tegenover het communisme en hun gebrek aan onderscheidingsvermogen tussen normale sociale verontrusting en werk van de „Vijfde Colonne”. Terwijl Stuttgart een van de gemoedelijkste steden van Duitsland Is en de plaatselijke politie de situatie reeds dadelijk volkomen In de hand had, Is er op Amerikaans bevel (en van ~hogerhand” door de plaatselijke commandant) door de militaire politie overdreven fors opgetreden, Het blijkt dus wel, dat het zich herstellende Duitsland nog heel wat vraagstukken heeft te verwerken en dat het van het • grootste belang Is welke Europese Invloeden in dat gistingsproces een rol spelen, W. VERKADE.

BESTENDIGHEID

Ik heb mij weer vergist, als vele malen: Onbestendig is enkel de verschijning;

Zij komt en gaat, zooals der watren deining of van den wind het rustloos ademhalen.

Maar bestendig is het wezen der dingen dat heeft den weg naar de diepte gevonden

en is verzonken in mijn wezensgronden als van mijn vleugel het sonore zingen.

Ziet, alles wat zoo trouw al mijne dagen mij diende en dienende vreugde gaf,

neen het verstuift niet als het leege kaf: Zoolang ik leef, wordt in mij 't meegedragen.

Wat deert het of de verschijning verslijt En de bloesems afvallen van de dagen?

Aan ’t wezen kan geen tand, hoe sterk ook knagen, het werd gezaaid in de oneindigheid.

Eeuwig oneindig, onbegrijplijk wonder leeft in het goddelijke ieder wezen:

Eens zal ’t onpeilbaar verlangen genezen aan d’ overzijde van den donkren vlonder.

H. R. H.