op de sociale voorzieningen en maatregelen, Zou dan toch.... het persooniijke contact de aangewezen weg zijn om te trachten het gesloten denken van deze mensen open te-breken?

Ik pakte nog eens „De Brief” en herlas wat Thijs Booy daarin o.a. schreef over de huidige wereld die een groot dorp geworden is. Hij vraagt dan wat ons antwoord moet zijn op dat feit, en schrijft 0.a.: „Dat wij ais dorpsbewoners gaan leven, onze buurtschap goed organiseren in het bewustzijn dat het een buurtschap is en zorgen voor een gemeenteraad, een kantonrechter, een marechaussee en een brandspuit.” Maar welke van deze laatstgenoemde instanties moeten we dan gebruiken Ijen aanzien van de mensen, die zelfs nog niet ontdekt hebben dat we in een groot dorp leven en die in dat dorp nog bivouakkeren in hun eigen tenten? Zou een gemeenteraad bepalingen kunnen maken, er toe strekkende dat iemand sociaal móet denken? En zou de kantonrechter eventueel een boete op kunnen leggen als dat sociale denken al te

ostentatief verwaarioosd wordt? En zou de marechaussee er op af gestuurd kunnen worden om met de sterke arm die boete te innen? Of de brandspuit er op? Maar misschien zou het beste nog zijn dat balconnetje af te breken! Dan moet er echter wel gezorgd worden dat er een vangzeil aanwezig is. Zouden we daarvoor evenwel nog wel de tijd krijgen en de kans hebben?

Hoe het ook zij.... er is veel werk aan de winkel en voorshands zal het het beste zijn om iedere particuiiere gelegenheid aan te grijpen om aan ieder duidelijk te makenhet balconnetje in figuurlijke zin is er allung niet meer! En... wie desalniettemin wil doen alsof het er toch nog is, plaatst zich zelf buiten de stroom van heden óf zal zijns ondanks mee móeten varen. Waarbij dan de vraag of ze mee willen róeien dan voorlopig maar onbeantwoord moet blijven, Misschien is het ook wel goed dit alles met een zekere milde humor te betrachten. En het Europese denken dan maar te doen aanvangen bij.... de dame en de melkloper! A. A. W.

BENTVELD-NIEUWS

Twintig- jaar Bentveld

Op 6 en 7 October as. heeft de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers een ledenweekend uitgeschreven ter herdenking van het 20-jarig bestaan van Bentveld.

Hiervoor werd het volgende programma samengesteld:

Opening Zaterdag 17 uur

Wat wilde Bentveld?

door prof. dr W. Banning Zaterdag 19.30 u. Ochtendwijding Zondag 9.45 u.

De rol van Bentveld in het geestelijke en politieke leven van Nederland Zondag 10.15 u.

De toekomst

door ds L. H. Ruitenberg Zondag 16.15 u. Sluiting Zondag 20.30 u. De kosten voor deehieming aan dit weekend bedragen ƒ 4.50, ƒ 5.50 of ƒ 6.50 per persoon. Voor echtparen ƒ9, ƒlO of ƒll. Men kan zich reeds nu voor deelneming opgeven aan de administratie van de A. G. der Woodbrookers, Bentveldsweg 3 te Bentveld.

Verslag van de 3de vacantieweek in Bentveld van 11—17 Augustus (waarbij uiteraard niet alles aangevoerd kan worden) Daar kwamen we dan op die Zaterdagmiddag. Sommigen wat vroeger, anderen wat later; sommigen voor het eerst, anderen voor de tweede of meerdere maal; met fietsen of te voet, sjouwende met koffers, kinderen, scheppen en emmertjes en allen stevig ingepakt, want het was koud. Sommigen direct „thuis”, anderen wat verlegen en terughoudend in het begin, maar allen vol verwachting, de kinderen niet het minst. Of aan die verwachting is voldaan? Ik geloof het zeker, gezien o.a. de bij de sluiting gesproken woorden door predikant en vacantieganger: eerlijke, prettige woorden. Gezien ook de tranen van mijn dochtertje op die laatste morgen, omdat ze het zó verschrikkelijk vond om weg te gaan. Ik vermoed trouwens, dat wel meer van de pl.m. 30 kinderen nog graag wat gebleven waren, ondanks het zeer matige weer, dat stralendezwemdagen-in-Zandvoort verhinderde. Er bleef immers nog zoveel over: de duinen, het vrije rondhollen, de uitstapjes met vader en moeder Amsterdam (Artis, bootje-varen. Bijenkorf, de fietstochtjes naar ruïnes van Brederode of wandelingen door de waterleidingduinen (Jacob en Ezau), het spelen met de andere kinderen onder leiding van drie alleraardigste leidstertjes, het voorlezen ’s avonds na het eten en niet het minst de zelfstandigheid aan tafel. Zonder zulke overdreven opmerkingen van je ouders over ellebogen-op-tafel of kietelen-van-je-buurman. Zouden ze geweten hebben, hoe diezelfde ouders genoten van het feit, dat ze die opmerkingen over ellebogen en gekietel eens niet hoefden te maken? Hoe ze dat minstens zo plezierig vonden en ten slotte hebben we nog mogen genieten van het „Haarlems kamerkoortje”; een klein groepje jonge mensen, dat oude kamermuziek voor ons zong en speelde; zó fris, zó zuiver en zó „gewoon”, dat het mij persoonlijk (en ik denk wel allen met mij) warm en blij gemaakt heeft. Daarnaast hebben we ook zelf gespeeld en gezongen en gelezen, hebben de kinderen wat spelletjes mogen opvoeren. En de laatste morgen scheen

de zon. Ja, stel u voor: de zon! Uit een blauwe zomerhemel en na de ochtendwijding, die tevens sluiting van deze vacantieweek was, konden we de koffie op het terras drinken. Dat onvolprezen Bentveldse terras, dat een speciaal plaatsje heeft in het hart van ieder, die dit mooie en goede huis kent. Maar toen werd het ook meteen onrustig: sommigen reden nog vlak vóór het middageten heen en weer naar Zandvoort, anderen vertrokken al definitief. Tot deze laatsten behoorde ik zelf, zodat ik de rest van de morgen voor u niet meer verslaan kan, noch de maaltijd. Wel weet ik, dat die bestond uit worteltjes en ik ben eerlijk gezegd blij, dat ik ze niet meegegeten heb, want ik zou dolgraag nog eens terugkomen! U zeker ook?

L. K.—J.

KORTEHEMMEN-NIEUWS

Verslag vacantie-week van 13—19 Augustus Het is een prachtige week geweest. Alles werkte daartoe mee. Het weer is een voorname factor in de vacantie. en dat was ons wel zeer gunstig gezind. Maar niet alleen het weer, ook de omgang met elkander, de gemeenschap die er ontstond, maakte het, dat het een vacantieweek werd, die niet ligt uit de herinnering zal verdwijnen. Wat wij gedaan hebben in die week, vraagt de buitenstaander? Laat ik dat dan in het kort vertellen.

Maandag zo tussen 4 en 6 uur kwamen de deelnemers binnen, hartelijk verwelkomd door de leider en zijn vrouw. Je voelt je dan direct al op je gemak als je weet, dat je met een handdruk welkom wordt geheten. De avond werd verder doorgebracht met zingen, praten en ook eens even poolshoogte nemen naar het „hoe en waarom” van je tafelgenoten. Elke dag hielden wij in het oude kerkje van Kortehemmen onze morgenwijding. De „ambten” in de kerk (organiste, poestertraper, koster en voorganger) werden door de deelnemers zelf verzorgd. Zo groeide onze onderlinge band, zo voelden wij, dat, hoewel wij uit alle windstreken van Nederland kwamen en uit zeer verschillende milieu’s, wij toch één zijn, toch geroepen om medearbeiders Gods te zijn.

De avonden werden gevuld door het houden van lezingen. Wij waren wel zeer internationaal georiënteerd. Trachtte men ons op te wekken voor emigratie? Ik twijfel er aan of dit wel gelukt is. Er is ons verteld over Paramaribo, over Amerika (met lichtbeelden) en een boekbespreking over Zuid-Afrika „Tranen over Johaimesburg”. Laat nu schrijver dezes zelf ook nog een boek lezen over de negers in Zuid-Afrika, dan scheelt het niet veel of je krijgt alle soorten niet-blanken ’s nachts op je bed. Verder is er nog een avond gesproken over „Actuele vragen” en is er een discussie-avond gehouden.

En Zondagavond de klap op de vuurpijl. De bonteavond. Wat is er gezwoegd en gezweten, gesjouwd en gerepeteerd. Het was maar goed, dat het regende, want nu kon aan deze avond, die klonk als een klok, alle aandacht besteed worden. En wat waren de kinderen wild enthousiast, wat hebben ze hun best gedaan. Er is van alles naar voren gebracht. Zang, muziek, voordracht, toneel, ja wat niet al. En niet te vergeten het kampvuur, dat vooral voor iemand die in de jeugdbeweging gezeten heeft, een hoogtepunt is.

Deze avond was meteen de slot- en afscheidsavond, want Maandagmorgen gingen wij weer naar huis. Wie de meeste hulde toekomt? Ik zou zeggen allemaal evenveel, het huispersoneel inbegrepen. Heeft de buitenstaander nu een klein beetje een idee van de vacantieweek? En komt u volgend jaar ook in Kortehemmen, Barchem of Bentveld? Ja? Afgesproken! Tot het volgend jaar.

DEELNEMER EN ZIJN VROUW

DE MODERNE MENS EN GOD

Van Woensdag 1 Augustus tot Zaterdag 4 Augustus heeft een veertigtal vrienden van de A.G. zich onder leiding van ds Van Biemen bezonnen over een aantal onderwerpen, welke konden worden samengevat in bovenstaande titel. Na de opening van deze vacantiecursus op Woensdagavond stelde ds Van Biemen het eerste onderwerp aan de orde. „Angst voor God”, waarin hij uiteenzette hoe ieder mens deze oerangst voor het mysterie in zich heeft. Deze angst voor het onpeilbare bijv. voor de dood, voor de oneindigheid van het heelal, voor de figuur van Christus dient wel te worden onderscheiden van de vrees voor iets concreets. Vrees kunnen we verbannen door de oorzaken hiervan weg te nemen, met de angst moeten we ons vertrouwd maken door deze als zodanig te onderkennen.

De volgende ochtend bereidde de cursusleider zijn inleiding voor, door in de morgenwijding enige gedeelten uit de boeken Jona en Jeremia voor te lezen: Jona de mens, die enige malen vlucht voor God, vóór hij aan Zijn roepstem gehoor gaf om naar Niniveh te gaan en Jeremia, die gehoorzaam de hem gegeven opdracht aanvaardt. Zo is ook de mens geheel vrij om God te ontvluchten of met Hem in relatie te treden. We worden voortdurend voor deze keuze gesteld en zijn veelal geneigd voor Hem te vluchten omdat dit zoveel gemakkehjker is. Uiteindelijk hebben we daar echter geen -vrede mee, indien wij begrip van Hem hebben gekregen. Indien we nu niet voor God vluchten willen, hoe ontmoeten wij Hem dan? Wij kunnen God op velerlei wijze ontmoeten, doch bijna steeds ontmoeten wij God in mensen. In gesprekken met vrienden, in de verhouding tot onze medemensen zullen wij tot geloof komen.

In de laatste inleiding, die handelde over „Vergeving en Verlossing” besprak ds Van Biemen op ongemeen boeiende wijze hoe wij vergeving kunnen ontvangen voor onze daden, die hier vergeten of ongedaan gemaakt kunnen worden, doordat er een liefdeband bestaat tussen hem, die de verge-ving behoeft en hem, die de vergeving schenkt. Zoals dat bestaat in menselijke verhoudingen, zo bestaat dat ook in de relatie tussen God en ons.

Na de korte inleidingen volgde er steeds een nabespreking, eerst in enkele praatkringen, daarna in een algemeen gesprek. Vele goede openhartige gesprekken werden er zo gevoerd, waarin talrijke dingen naar voren kwamen, waarmede men moeilijkheden had.

Stellig zal dan ook ieder ten voUe de woorden onderschrijven, die ds Van Biemen in de sluitingsbijeenkomst sprak nl. dat deze vacantiecursus niet alleen tot doel had om weer uitgerust maar vooral ook om weer toegerust onze dagelijkse plichten te

hervatten. W. .V.

MEDEDELING

Hoofdbestuur „KERK EN VREDE” Geloofsgemeenschap van christen-anti-militaristen, Nederl. afd. van de Intern. Pellowship of Reconciliation. Secr.: Argonautenstraat 37, Amsterdam-Zuid, Telef. 94241.

CONFERENTIE AMSTERDAM

Op Zaterdag 29 en Zondag 30 September a.s. houdt „Kerk en Vrede” wederom haar jaarlijkse algemene conferentie in het Instituut v. d. Tropen, Mauritskade, Amsterdam. Inleidingen worden gehouden door: dr J. de Graaf, Haarlem; ds J. A. van Nieuwenhuysen, Rotterdam; prof. dr Iwant, Berlijn; prof. dr G. J. Heering, Oegstgeest; ds J. J. Buskes, Amsterdam. Aan de orde komen: Nieuwe vormen van weerbaarheid; Duitsland tussen Oost en West; Vragen rondom de overheid.

Inlichtingen bij het secretariaat.

Hulpactie India Ned. Jeugd Gemeenschap.

Ontvangen: ƒ1 van A. J. L. te R.; B. D. W. L. te A.; W. B. T. te R. ƒ1,50 van mej. A. J. A. K. te A. ƒ2 N N. te A.; L. H. F. te Z. ƒ2,50 van H. W. te A.; D. G. te N.; Zr M. D. te O.; J. B. te ’s-G.; W. v. d. W. te A. ƒ4 van Tj. d. B. te S. ƒ5 van mej. C. W. te ’s-G.; F. W. S. te A.; A. K. te R. ƒlO van M. v. R. te R.; dr J. E. te A.; W. E. G.—H. te O.; mr A. C. V. d. B. te A. ƒ 100 van D. Z. Het totale bedrag is nu ƒ1755,60. „Tijd en Taak’ houdt zich goed. Ik ben daar heel dankbaar voor. Amsterdam, giro: 113211.

J. J. Buskes jr.

N.V. De Arbeiderspers