UIT HET ANTWERPSCH CHEONYKJE. (*)

(Vervolg.)

Item den 19. Mey 1537, op eenen Saterdaeh, doen wirden tot Antwerpen vier Heerdopers ter Justitien gebracht, waer aff de dry gebrant wirden, maer den vierden ginck voor liet vier syn dwalinghe aff, maer hy wirdt onthooft, en was van St. Truyen; een van de dry was eenen Tennepot Seheelmaker. Syn Wyff was te voren voor Kersmis geleghen [bevallen], een maent, ende en wou de dat Kint niet laten kersten doen, oft doopen; ende als het Kint ses weken out was, doen stierff het alsoo, ende den Vader begroeft in synen Kelder; maer op den selven dach, dat hy verbrandt wirdt, doen ginghen de Heeren Knechten soecken in synen Kelder, ende sy vonden 't gelyck hy 't geleydt hadde. Dese woonde t' Antwerpen in de Vliersteghe.

Den 26. Mey, op eenen Saterdaeh, doen wirden t' Antwerpen op die groote Merekt, noch twee ander Heerdoepers levendich elck aen oenen staeck verbrant. Dese waren twee Bisschoppen van de anderen diese gedoopt hadden, den eenen was eenen vuytghelopen Monninck van de Predicheeren Orden tot Groeninghen.

In dit jaer van 37. was te Brugghe een seer wonderlyck Monster geboren van een Meysken, dat anders gheen hooft en hadde, dan eenen beek gclyck twee schelpen, daer 't syn voetsel door namp, als men heur op haer schouderen cloopte, want het en hadde ooren, ooghen noch neuse; ende acht jaren out synde, soo heeft het hom in 't eten misbeten, soo datter een stuek van de schelpe, die mot dunne vleesch overdeckt was, brack, d' welck geen Meesters en oosten geheelen, en daer an is sy daer van gestorven. De Moeder, als sy dit Kint droech, hadde soo grooten lust om mosselen t' eten, dat sy die rou met de schelpen op de Merekt te Brugghe at, en an stucken brack met haer tanden, waer door sy dit Monster baerden.

Noch in 't selve jaer heeft Cornelis Boerman t' Yperen syn const beginnen te thooncn, hy was een Cousmaker ende Cleermaker, hy vrochte by [werkte op] het gesichte, sonder mate te nemen, hy sneede meer in een ure, als een ander in eenen halven dach, hy heeft gemaeckt van houte een Vrouken spinnende, en naer syn Kint omme kyekende, dat in de wighe lach, en wiert gewicht [gewiegd] van een ander houten Kint. Item noch een ander Kint pap etende, schudde 't hooft, al oft het hem verbrant hadde, noch een hondeken, dat op diende [zat], om wat te hebben, ende hem al roerende, als of het geleeft hadde. Hy maeckte eenen Waghen die alleen voortliep, een groot stuckwechs, die eenen Man, levende daer op sittende, bestierde,

(*) In het Nommer der vorige maand, bladz. 228, onderaan, staat volledigen; men leze volledigen titel.