Ik wenschte van harte het viertal gelukkig getrouwd te zien inet verstandige mannen, in staat haar te leiden. Ik voor mij kon ze niet verpligten: ik wasvoorzien; maar Hugo was nog vrij, en ik geloof waarlijk dat de blonde Agneta meer indruk op hem gemaakt had, dan hij zichzelven wilde bekennen.

Het deed mij leed de meisjes in den beginne zoo veroordeeld te hebben. Zelfs het sentimenteele, het romaneske uit vroegere eeuw vond verontschuldiging in den toestand, waarin zij geplaatst waren. Ik gevoelde mij te huis en zag het gemaakte voorbij; zelfs het onhandig coquetteeren hinderde mij niet meer, en het scheen Hugo, op wien het eigenlijk gemunt was, evenmin te hinderen.

Thans rukten er renforce-troepen aan. Het was feest op feest, en papa wist het altijd zoo te schikken, dat er gelegenheid was om des verkiezende eene declaratie uit te spreken, binnen of buiten's huis, naar welgevallen. Ik kon van deze genietingen niet langer getuige zijn: mijne zaken riepen mij huiswaarts; maar Hugo nam de uitnoodiging aan om ten huize van den burgemeester nog een paar weken te vertoeven. Wat kunstgrepen werden er die veertien dagen in het werk gesteld! Wat hulpmiddelen beproefd! Hoeveel moeite allen zich echter gaven, geen maamd na mijn vertrek zat ik met Hugo op mijne kamer, onder eene fijne flesch , onze reisavonturen te herdenken en te bespreken; maar tot op den huidigen dag wacht ik te vergeefs op de annonce van Hugo's engagement met een der dochters van de Zee.

EENE NOORWEEGSCHE ROO VERHISTORIE.

I e Parijs koesterde men tot dusver de overtuiging, dat in landen, waar, even als Noorwegen, de beschaving nog zoo weinig wortel had gevat, slechts barbarismus heerschen kon. Met de levendigste belangstelling kwam men derhalve kortelings een verhaal te hooren van graaf Olaus H*##, een