stateerde dat deze berg dermate met sneeuw en ijs bedekt was, dat van een afdaling langs de Z-wand geen sprake zou zijn. Hiermede verviel het voorgenomen plan om later langs deze route met de gehele ploeg naar bagage en auto’s terug te keren.

Vrijdag 2 augustus: de dag van de grote volksverhuizing, trek naar de Gross Venediger om nu echt in sneeuw en ijs te gaan „werken”. De groep splitste zich als een atoomkern. Eén deeltje, waarvan we hier de lotgevallen zullen weergeven, verstoutte zich eerst nog even de Dachstein op te huppelen. Een gemakkelijke tocht. De klauterij was nl. beveiligd met touwen en pennen. Een enkel stukje was echter wat verijsd, dus er moest terdege opgelet worden. Op de top hadden we het uitzicht op een helicopter en enkele vliegtuigjes, die beneden ons landingsoefeningen op een gletsjer hielden. Om 9 uur waren we weer in de hut en een uur later begonnen we aan de prachtige afdaling naar Gosau. We liepen in geforceerd tempo om de bus naar Steeg-Bahnhof nog te halen, we wisten niet hoe laat die ging. Bij aankomst bleek hij al een uur eerder vertrokken te zijn en was het voor ons onmogelijk geworden om diezelfde dag Radstad nog te bereiken. Dat betekende een dag verlies, een weinig plezierig vooruitzicht. Door Kees’ natuurlijk redenaarstalent lukte het echter om liftend Steeg te bereiken, net voor het vertrek van de trein. Nu bleek wat het betekent aan de andere kant van een bergrug af te dalen dan waar je bestemming ligt: we moesten 130 km treinen naar Radstad, terwijl de afstand hemelsbreed 20 km is!Toen we om 7 uur eindelijk in ons hotel waren voelden we ons bepaald voldaan. We genoten die nacht en de volgende dag van de zegeningen der beschaving. Schoon, geschoren en met nieuwe voorraden klontjes en salami begaven we ons op weg naar Krimml.

Hoewel we eerst van plan waren niet verder dan het Krimmler Tauern Hans te gaan, bracht de aanwezigheid van zeepkist-taxi’s ons tot betere gedachten. Dit Waren zeer sterke motorfietsen met een bak erachter, die voor proviand bedoeld

In het ijs van de ~Turkischc Zeltstadt” Opn. Frans Dcngl

was, maar waar ook (met een beetje goede wil) zes personen in konden. Althans het eerste stukje vóór de stijging van de Wasserfalle. Een plichtsgetrouwe agent moest met veel kalmerende woorden tot andere gedachten omtrent verkeersveiligheid gebracht worden. De enige belemmering was nu nog, dat niemand de Generaal in een zeepkist voorbij wilde gaan. Bij wijze van compromis zouden de jongeren toen tot boven de Wasserfalle gaan lopen, waarna het teruggekeerde karretje ons zou oppikken. Aldus geschiedde en bij het Tauern Hans was het een gelukkig wederzien. Om 9 uur ’s avonds begonnen we bij opkomende maan aan de prachtige wandeling naar de Warnsdorfer Hütte. De Krimmler Kees, een grote gletsjercanapé waarvan de leuning gevormd wordt door de Simony- en de Drei Herrenspitze, werd in het maanlicht steeds onwezenlijker.