Leii (lag in de Müllerhütte
De zon gaat op over de gletscher, die daar in doodse stilte ligt te rusten.
De koude der nacht heeft het beekje, dat overdag over het ijs der gletscher zijn weg naar beneden zoekt, doen stollen, opdat zelfs niet het geruis van dit stroompje de nachtelijke rust van het eeuwige ijs zal verstoren. Zo was het gedurende eeuwen en eeuwen.
Maar nu, op dit moment, zijn die rust en stilte niet meer volkomen. Er zijn mensen daarboven, alpinisten, die zich nog in het duister van de nachtschemering gereed maken voor hun tocht.
Ongeveer een halve eeuw geleden hebben mensenhanden het gewaagd de oer-rust van de Übeltalferner. de grootste gletscher van de Stubaieralpen. aan te tasten door het in ijverig gezwoeg bouwen van een Alpenvereinshütte tegen de voet van een ijsvrije kam.
In deze Hütte nu. is het leven al voor zonsopgang begonnen. Mager licht van een kaars of zaklantaarn is behulpzaam bij een vluchtig toilet maken en het bij elkaar zoeken van het weinige bezit dat de bergbeklimmer in zijn rugzak met zich mededraagt.
Veel lav/aai wordt er niet gemaakt, want niet iedereen behoeft zo vroeg op te staan.
Beneden in de Gaststube wordt met moeite een boterham naar binnen gewerkt: de maag wenst op deze tijd geen voedsel. De koffie is echter al klaar, want de Hüttenwirt en zijn twee gedienstigen rekenen het zich tot eer en plicht als eersten op te staan. Dankbaar wordt de koffie gedronken. Sokken en schoenen, bij de keukenkachel in de nacht weer gedroogd, worden welgemoed aangetrokken, de touwen omgebcnden, en na een hartelijke groet aan Wirt en Madel, verdwijnt het eerste Seilschaft in de schemering.
Micrmede is de dag in de Hütte begonnen en weldra vallen de eerste zonnestralen door de dubbele ramen in de sobere Gaststube.
De poedel snuffelt al bedrijving rond en schijnt zich goed thuis te voelen op dit eilandje in ijs en sneeuw. Misschien denkt hij met welgevallen terug aan het lekkere vlees dat hij gisteren op een van zijn speurtochten vond in de sneeuw, waar zijn baas het gestopt had om het vers te houden.
Niet veel later vangen de werklieden, die reparaties aan de hut verrichten, met hun werk aan en vertrekken de overige gasten.
De Wirt bepaalt het menu voor de dag. Dit is spoedig gebeurd, want variatie is nauwelijks mogelijk. Alles wat in deze hut gebruikt of