"lèo^^eAi4iM4iiöcJLc-

OPVOEDING

VAN DE JEUGD

Over de bolsjewistische opvoeding van de jeugd was vóór het uitbreken van den huidigen oorlog ook in Nederland reeds het een en ander bekend. Nietveel, maar toch genoeg om bijna iedereen met afschu’v te vervullen. Dat zijn sommigen vergeten, of juif , r gezegd, zij willen het vergeten zijn. Dat zijn .ó, die politiek ongeschoold, misleid en als het ware intellectueel geschokt, blind zijn voor het bolsjewistische gevaar. Het woord „bolsjewistisch” schijnen zij overigens toch nog altijd onfatsoenlijk te vinden, zij spreken liever van „onzen Russischen bondgenoot” en velen van hen deinzen er zelfs niet voor terug naar stiekeme gebeden voor de overwinning van de slachters van Katyn te luisteren in sommige Nederlandsche kerken en voor bepaalde overzeesche microfonen. Zooals zij het bolsjewistische gevaar zelf vergeten zijn, zoo zijn zij ook vergeten wat zij eens wisten van de bolsjewistische opvoeding van de jeugd, van het integreerend onderdeel van het bolsjewistische gevaar.

Er zijn echter ook anderen, die niet vergeten zijn. Zij weten, dat, zoo het gebed voor de. overwinning van den antichrist ooit verhoord zou kunnen worden, zoo het bolsjewisme ooit de overwinning zou behalen, dan óók het Nederlandsche volk vroeg of laat de bolsjewistische opvoeding van de jeugd aan den lijve zou moeten ondervinden. Daarom is dit onderwerp, hoewel niet nieuw, vooral in dit tijdsbestek, actueel.

Oorspronkelijk zou de opvoeding van de jeugd in de Sovjet-Unie uitsluitend door den Staat geschieden, waardoor de reactionnaire invloed van opvoeders in het gezin en op school volledig uitgeschakeld zou worden. Het voornemen bestond, de ouders te verplichten hun kinderen reeds op tweejarigen leeftijd af te staan aan den staat ter opvoeding in speciale internaten. De ouders zouden hun kinderen wel regelmatig kunnen bezoeken, echter geenerlei invloed meer mogen uitoefenen op hun opvoeding. In verhouding tot hun inkomen zouden zij kostgeld moeten betalen, dat op gemiddeld 30 Roebel per maand werd berekend. In verband met het spontane en heftige verzet van vrijwel het geheele volk en misschien ook wel, omdat de bolsjewistische regeering zelf voor de gevolgen vreesde, is dit onmensche-

lijke plan tenslotte alleen in sommige groote steden in practijk gebracht, hetgeen trouwens op grondslag van vrijwilligheid geschiedde.

I Nadat het onderwijs van werkelijke en vermeende contrarevolutionnaire elementen gezuiverd was, :werd de opvoeding van de jeugd tot de taak via ;de staatsschool en van de communistische jeugd’ organisatie, de „Komsomol”, verklaard. Aan beide ;werd zooveel medezeggenschap over de opvoeding ivan de jeugd toegekend, dat het voor de oudefi ! vrijwel onmogelijk werd nog invloed uit te oefenea ;op de karaktervorming van hun kinderen. Hierin is tot op heden geen verandering gekomen. Ten 'gunste van de school en van de Komsomol wordt ;aan de ouders op tal van principieele punten het recht van bemoeiing eenvoudig ontzegd. De kini deren worden er krachtig toe aangespoord elk „ver-Igrijp” van hun ouders op dit gebied onmiddellijk aan te geven. Volgens de bestaande wetten kunnen ouders op deze wijze door hun eigen kinderen tot ;een half jaar gevangenisstraf veroordeeld worden! !Met alle mogelijke middelen tracht men bij de ; kinderen de overtuiging in te prenten, dat hun ouders hen alleen te voeden en te kleeden hebben len dus uitsluitend voor hun materieel welzijn hebiben te zorgen. In het bewustzijn van hun volkomen 'machteloosheid zien vele ouders er tenslotte van |f 'verdere vergeefsche pogingen en bovendien geivaarlijke pogingen in het werk te stellen om hun jkinderen op te voeden. En dit nu is juist wat het wil. '

Het ligt voor de hand, dat onder zulke omstandigheden van vele kinderen, vooral in de steden, niets terecht komt. Noch de staatsschool, noch de Komsomol vermogen immers de opvoedende taak van de ouders volledig over te nemen. Het zwaartepunt van deze taak ligt overigens bij de Komsomol, aangezien het roode bewind er nimmer geheel in geslaagd is het onderwijs van reactionnaire invloeden te zuiveren. Merkwaardig was de wijze, waarop Moskou dit euvel wilde verhelpen. Door de wetgeving op het onderwijs werd aan de leerlingen de grootst mogelijke vrijheid toegekend, terwijl de bevoegdheid van het onderwijzend personeel om te straffen gelijktijdig tot het minimum werd beperkt. De leerlingen verkregen niet alleen het recht om zelfstandig bij de autoriteiten klachten in te dienen.