deel des volks in zijn vrijheid bekort, en beteugeling van erfelijke ziekten slechts een beschadigd volksdeel aanbelangt.

Resumeerend komen we tot het besluit, dat er bezwaren tegen wettelijke sterilisatie bestaan, die door alle partijen moeten worden erkend. Of zij sterk genoeg zijn om de onwederlegbare medischsociale voordeelen te overstemmen is een zaak, die op gevoelsterrein ligt. De omstandigheid, dat de absolute tegenstanders van sterilisatie deze bezwaren doorgaans meenen te moeten aanvullen met andere, wier weerlegging den vakman nauwelijks moeite kost, lijkt mij een aanwijzing, dat zij hun basis, zij het hecht, dan toch wel smal vinden!

Besluit. Persoonlijk beschouw ik sterilisatie als een goed bedoeld en, zuiver wetenschappelijk bezien, gemotiveerd strijdmiddel in de kamp tegen minderwaardigheid. Ik erken moreele gevaren, welke mij echter niet groot lijken, indien men sterilisatie als een zuiver medische aangelegenheid blijft beschouwen. Als zoodanig is een wet er voor ook niet strikt noodzakelijk. Dit moge blijken uit de gang van zaken in Zwitserland waar, afgezien van het kanton Waadt, geen sterilisatiewetgeving bestaat. Op de reeds ter sprake gebrachte eugenetische conferentie te Zürich leerde ik den psychiater der Universiteit aldaar. Prof. Hans Mayer kennen, een groot en bekend voorvechter der sterilisatiegedachte. Niettemin bleek hij zich voor een sterilisatiewet in Zürich niet in ’t minst te interesseeren want .... sedert jaar en dag steriliseerde hij en zijn Zwitsersche collega’s alle gevallen, die naar hun medisch en menschelijk gevoelen daarvoor in aanmerking kwamen. Geen overheidsinstantie noch jurist dacht er over, zoo vertelde hij mij, om op deze als een interne medische aangelegenheid beschouwde stand van zaken aanmerking te maken. Een arts wordt geacht ingevolge zijn ambtseed het medisch belang van zijn patiënt naar eer en geweten te behartigen, en dat hij daarin ook de nakomelingschap betrekt, ligt in de aard der zaak. Deze lofwaardige Zwitsersche opvatting omzeilt vele klippen en houdt de zaak binnen het geneeskundig domein. Maar of dit standpunt te handhaven is in een tijd, dat de heele wereld van hoog tot laag en van geleerde tot volslagen leek over sterilisatie meepraat?

Misschien niet en dat zou jammer zijn, want het m.i. eenige