achterwege zou kunnen blijven. Integendeel is gebleken, dat het gehalte aan vluchtige stoffen eener kolensoort, in combinatie met het aschgehalte daarvan, als waardevolle

verrekeningsbasis bij den aankoop van kolen kan fungeeren.

ner nierooven genoemde verschijnsel is echter de aanleiding geweest tot het zoeken naar methoden, waarvan de resultaten meer met de praktijk der kolendestillatie overeenstemmen. De redenen van het afwijken der iri het laboratorium verkregen resultaten met die van de praktijk zijn door verschillende onderzoekers genoemd. De vorm van de platinakroes, die bij de vluchtige stof-bepaling gebruikt wordt, is van zeer grooten invloed op de te verkrijgen resultaten. Deze fnvloed bleek zoo groot, dat ter ver krijging van vergelijkbare gegeven: voorgeschreven werd steeds met eenzelfde kroes te wérken. Ook de afstanc van de warmtebron, den gasbrander tot den bodem van de kroes bleek var niet geringen invloed te zijn, terwij: de vlamtemperatuur van het in der brander verbrande gas en tenslotte nog de hoeveelheid der te onderzoeken koo] een beduidende rol bleken te spelen, Ook al zou men erin slagen eene volkomen genormaliseerde kroesbepaling voor te schrijven, dan nóg zou de onbekendheid met de hoedanigheid der vluchtige bestanddeelen een juist oordeel onmogelijk maken. Zoo kan het dan ook voldoende worden verklaard, dat men meer en meer omzag naar andere onderzoekingsmethoden, die resultaten opleveren, beter overeenstemmende met die, welke in het bedrijf worden verkregen.

Afb. 1.

Zeer terecht heeft men dan ook gemeend, dat de bekendheid met de calorische waarde van de vluchtige bestanddeelen, welke men in het laboratorium uit de kolen destilleert,

tot het gewenschte doel zou kunnen leiden. Prof. Dr. H. Strache’) heeft als een der eersten aangetoond, dat de bepaling van de calorische waarde der vluchtige bestanddeelen betrekkelijk eenvoudig kan geschieden, terwijl zijne methode later door Hiller nog is verbeterd. Bij deze methode wordt eene hoeveelheid der te onderzoeken, fijn gepoederde kool in een buisje van moeilijk smeltbaar glas in zuurstofrijke atmosfeer vergast (afb. 1), het gevormde teer in een U-buisje gecondenseerd en de calorische waarde van het gevormde gas bepaald in den door Strache geconstrueerden explosie-calorimeter. De hoeveelheid teer en ammoniakwater wordt door weging van het U-buisje voor en na de vergassing bepaald.

De methode van Strache—Hiller is ongetwijfeld eene aansporing geworden voor verder onderzoek en zoo vinden wij in lateren tijd eene publicatie van Dr. Ing. Mezger en Marg. Müller '*), waarin een zevental nadeelen der methode Strache- Hiller worden genoemd, terwijl eene nieuwe methode wordt ontwikkeld, welke op het door Strache aangegeven principe berust. Het zeer eenvoudige apparaat (afb. 2) bestaat uit een aan

’) Journal für Gasbeleuchtung, 1911, 394. “) J- f- G., 1916, 129, enz.

Prof. Brender a Brandis, Scheikunde v. li. Gasbedrijf, 238.

*) ]. -f. G., 1920, 669; G. W. F. 1922, 793.

Afb. 2.