geboekt in de geschiedenis, en ook in het hart van ieder Eomein.

Allonsdonc! en de Evviva’s dan, die Victor Emmanuel begroetten, toen hij de Porta Pia binnenreed? Die Evviva’s kostten een bajoceo per stuk, de Romein nu drijft geen handel in bijvalskreten, daarvoor is hij te fier.

Was dan inderdaad Pius IX zoo bemind door zijn volk? Kinderen beminnen hunnen Vader, of het zijn aterlingen: bijzonder als die Vader een heilige is.

Was hij dan een heilige?

Un Santo! mais Moschoe, un Santissimo! ga om u te overtuigen naar zijn graf te San Pietro in Vaticano!

En was hij een Vader? Un Padre! si, si 1 oui, oui! dat geloof ik! mag ik u iets vertellen, Moschoe, intusschen zullen wij bij San Lorenzo zijn aangekomen.

De H. Vader, Pio nono, reed dikwijls vóór den ongelukkigen Septemberdag, vergezeld slechts van een camerière, door de straten van zijne stad: kwam hij eene achterbuurt voorbij, dan stapte hij uit en wandelde te voet langs de arme woningen: dan kwamen de vrouwen met hare kinderen op den arm uit hare huizen geloopen om voor hem neêr te knielen, en riepen: O Santo Padre, la benedizione I dan liefkoosde hij de kinderen, gaf hun een koninklijke aalmoes, en sprak der moeders toe: „Zorg nu, o vrouwe, dat dit blozend bambino een Christen worde, die een kroon zij om uw hoofd, een steun voor uwen ouderdom.” Zoo ook heeft mij, als kind op de armen mijner moeder— dus jaren geleden —de H. Vader zijne handen zegenend op het hoofd gelegd, en een aalmoes in de hand.

Nochtans werd ik later, helaas! mijne arme moeder geenszins tot steun, maar tot verdriet: ik was geen Christen meer.

Op zekeren dag kwam ik. met mijn rijtuig toen had ik dit goede paardje nog niet door eene enge