in dichte legerdrommen onder ’t Kruis geschaard, en onversaagd gestreden !”
Zoo sprak de Koninklijke Grijsaard tot zijn heir, en wij, wij knielden allen: Des Hemels zegen dauwde op Vaders bede neer en door de koningshallen
weêrgalmde luid de kreet: „aan God en Kerk getrouw, getrouw aan plicht en eere, gaan wxj ten feilen kampe tot ons oog aanschouw’, de heilzon van den Heere!
Ja, vrij moet Petrus zijn, gelijk ’t een Koning past! welaan! in ’t krijt getreden!
met taaien leeuwenmoed den vijand aangetast, en onverpoosd gestreden!”
We was ik fier, als telg van ’t Christen Nederland, te zien ook Neêrlands strijders
daar knielen voor dien troon ! ja zelf als afgezant van ’t leger der belijders,
die kloek in ’t land, het bolwerk-zelf, der ketterij , De Eoomsche vaan ontplooien, in ’t eigen toevluchtsoord der logen, fier en vrij het woord der waarheid strooien,
des dierbren Neêrlands trouw, en Neêrlands liefde, en moed
. den Koning te vertolken! Toen werd mij ’t „kleine land der duinen” dubbelzoet. Zoet boven alle volken !
Doch zie! daar knielt aan ’s Grijsaards voet een strijdgenoot ,
die eenmaal bloed en leven
kloekmoedig voor zijn Paus en Kerk op’t slagveld bood: „O Vorst, het eenig streven
van Pius kruissoldaat is: Leo vrij te zien ! Hij ging uit Eome henen ,