een ander: een kalabas, en weer een: een lendenschort. Doch een der kleinsten zei: Voor uwe moeder, en voor u ook, Zuster, geef ik u mijne gebeden.

In het hospitaal, in de gevangenis, hij alle catechismuslessen, hebben de Paters en de Zusters veel dienst van de groolere leerlingen. Doch ik behoef hen niet te benijden : ook mijne kleintjes helpen mij bij de zieken te huis of in de buurt. Ziet gij daar die groep aan de deur eener hut ? De Zuster, met twee of drie harer kinderen, is bezig met tot eenige oude mannen en vrouwen over Onzen Lieven Heer te spreken. In Europa leert de moeder haar kind den naam van Jesus stamelen, en neemt zijne hand vast om het een kruis te leeren maken: maar hier, zie eens met wat een ernst die kleine zwartjes de onbedreven hand besturen der ouden van dagen die zich met het kruis pogen te teekenen, en met wat een kalm geduld zij zoo dikwijls als het noodig is, van voren af aan beginnen. Het kind is altijd een verbindingsschakel tusschen ons en de zijnen.

Doch niet alles is even rooskleurig. De protestanten met hunne talrijke scholen , en met een ijver, eener betere zaak waardig, zijn voor ons geduchte mededingers, meer dan menigeen zich verbeeldt. Zij hebben geld in overvloed en kunnen hunne leerlingen onthalen op heerlijke wandeltoeren met allerlei versnaperingen, en op menige andere uitspanning , die wij in onze armoede aan onze kinderen niet kunnen aanbieden. Intusschen doen wij ons best om hun genoegen te bezorgen en ze bij ons te doen blijven; immers eene beloopen straf, een kinderlijke gril, eene nietigheid is soms genoeg om ze weg te doen blijven ; en de ouders staan voor de trouwe opkomst niet in. In Europa hebben de pensionaten eerste klas hun eigen omnibus aan huis: maar het Missienonnetje gaat te voet, en dan onder zulk een zon ! Bid voor haar en voor hare school.

Aanvaard, Hoogeerw. P. Overste, de betuiging van mijn diepen eerbied. Zuster Basilia.