In 1862 omhelsde zij het religieuze leven, verslonden door het verlangen om zich gansch toe te wijden aan de bevordering van de glorie Gods en het heil der zielen. Het was dan ook de bevrediging van haar liefsten wensch, toen zij in 1867 vernam, dat zij met verscheidene harer gezellinnen moest vertrekken om te werken aan de stichting van het Huis te Han-kéoe in Hoe-pé.

God had dit Huis, zoo dierbaar aan zijn Hart, gemerkt met het teeken van het Kruis; niemand kan zeggen welke beroovingen en moeilijkheden onze eerste Zusters daar geleden hebben. Op dat tijdstip waren de middelen der missie onvoldoende om aan de Religieuzen een behoorlijk Gesticht te bezorgen. Men moest zich vestigen in een heel klein en zeer ongeriefelijk huis, waar men weesmeisjes begon op te nemen. De Eerw. Moeder Garolina aanvaardde, ja zocht zelfs blijde de hardste ontberingen en verduurde de grootste vermoeienissen, maar voor de andere Zusters met zwakkere gezondheid zon zij op middelen ter verzachting Zoodra de middelen het toelieten werd het bescheiden huis vergroot en men opende een hospitaal.

Dit was het arbeidsveld der Eerw. Moeder Garolina. Zij toonde er eene heldhaftige toewijding en liefdadigheid en beijverde zicb, terwijl zij aan de zieken de zorgen besteedde, die hun toestand vereischte, te werken aan de zaligheid hunner zielen.'

De Ghineezen waren de eerst opgenomenen in dit hospitaal; toen vervolgens de lokalen allengs vergroot waren, werden er allen die het vraagden in opgenomen. Onze Waarde Moeder vermenigvuldigde zich.

Niets was haar te veel als het hare dierbare zieken gold ; zij stond zich zelfs de noodige rust niet toe en toonde eene opmerkelijke vóórliefde voor hen , wier ziekte van nature zelfs de ii.oedigsten walg inboezemde.

Zag zij hare zieken meer lijdend en onrustiger, dan ver-

A.

‘2