eens uw best om hunne toestemming te bekomen.” « Vader is mpitandrina (dominee) van A mbohipdsy; die zal nooit willen.” En de jonkman ging diepbedroefd heen.

Een half uur later zie ik hem terugkomen, nu vergezeld van een ijverige christin , congreganiste in mijne parochie; hij had haar gaan roepen om hem te helpen. « Zult gij dezen jonkman niet doopen ?” zeide zij; « zijne moeder geeft hare toestemming 1” «De moeder 1 dat is goed en wel; maar wij moesten weten, of de vader het ook wil hebben.” —« O, die zal nooit willen I” « Moed en vertrouwen 1 God kan de harten der menschen veranderen; gaat bidden tot het H. Hart, en beproeft het dan nog eens.”

Eenige oogenblikken daarna komt de jonkman alleen terug, met haastigen tred en blij gelaat. « Vader verzet er zich niet meer tegen,” zegt hij.

Wat was er gebeurd ? Dat werd mij opgehelderd door de ijverige christin , die achter hem aankwam, met afgemeten pas, zooals elke deftige Malkassische vrouw doet, die hare waardigheid wil ophouden. « Wij hebben niet eens den tijd gehad om Rangshy (zoo heet de onverzettelijke dominee) aan te spreken; pas zag hij ons aankomen, of hij riep ons toe: « Dien sinjeur moogt jelui Katholieken gerust houden ; nooit, sinds hij geboren is, heb ik hem bij ons in den tempel kunnen krijgen.” Het H. Hart had de overwinning behaald, ’s Anderendaags ontving Ratafika, overgelukkig, het H. Doopsel en daarbij den naam van Joannes de Deo. .. .

Gij ziet dus, vriendjes, die dit leest, dat Onze Lieve Heer met zijne genade krachtig werkt in de harten uwer Malkassische broeders, en dat dezen de uitstekende genaden van het Doopsel, de H. Communie en de H. Mis, beter nog dan onze Katholieken in Europa, naar waarde hoogschatten.

Wil ik u ook eens een staaltje geven van hunne godgeleerde kennis ? Twee maanden geleden waren in onze voornaamste residentie de leerlingen der scholen van Tananarive bijeen voor een wedstrijd in den catechismus. Dat was de