Indou Rani weder hare ouders naar de kerk en leerde, evenals zij, den catechismus. De missionaris ontdekte weldra in het jeugdige kind de zaden der deugd, die eens zoo heerlijk zouden bloeien. Zij begon reeds haar apostolaat met hare ouders de ontvangen onderrichtingen, die zij hadden kunnen vergeten, weder in het geheugen terug te roepen.

Eenige maanden waren verloopen en de goede priester, in de meening, dat de geheele gelukkige familie eindelijk voldoende was onderricht om het witte kleed der neophyten te ontvangen, bepaalde den dag voor de plechtigheid des Doopsels.

Wie beschrijft de vreugde onzer kleine Indou Rani I zij verlangt vurig naar het oogenblik, waarop het water der wedergeboorte over haar hoofd zal vloeien. Met de levendigste gevoelens van godsvrucht antwoorden de doopelingen op de vragen, hun door den priester gesteld. Weldra vloeit het heilig water over hunne hoofden en de kerk telde drie christenen meer.

Ter gedachtenis aan het wonder ter harer gunste bewerkt, zal het kind voortaan Paria Maryagatamal heeten en voortaan zal hare devotie jegens de H. Maagd en haar maagdelijken Bruidegom dagelijks aangroeien.

In hare kamer ziet men haar altaartjes oprichten ter eere van Maria en Jozef en die beminnelijke namen waren zonder ophouden op hare lippen. Haar vader bracht haar eens een beeldje van de H. Maagd mede; zij was daarover zoo gelukkig, dat zij dit geschenk aanzag als een der grootste die zij in haar leven ontving. Zoodanige gevoelens op een zoo teederen leeftijd deden voorzien, wat dit kind eenmaal moest zijn. Zij was dan ook weldra het voorbeeld harer gezellinnen.

Hare liefde en godsvrucht waren bewonderenswaardig en zij stelde gansch al haar geluk in het bijwonen der feesten en plechtigheden in de kerk. Begaafd met een vlug verstand.