delijke zelfzucht dooft in hem alle menschlijk gevoel uit.

Is er eene dochter geboren in een gezin, dan wordt er beraadslaagd wat er mee te doen. ’t Zijn niet alleen de man en de vrouw, die hierin een woordje te zeggen hebben, maar ook de schoonmoeder der vrouw spreekt haar oordeel uit, en deze legt niet zelden het zwaarste gewicht in de schaal; gelukkig het kind, dat de goedkeuring van dit drietal mag wegdragen; maar wee datgene dat geen genade vindt in het oog van een hunner.

Verbeelden wij ons eene christelijke moeder. Waar zijn hare gedachten zoo niet bij, waarheen richten zich al hare verlangens zoo niet naar haar kind. Zij werkt, zij bidt, zij leeft slechts voor haar schat.

Ja waarlijk een moederhart is het schoonste wonder van Gods almacht. En wat maakt het heidendom daarvan ? In plaats van liefde zien wij haai;; in plaats van vurig verlangen, koude winst- of verliesberekening ; in plaats van edele zelfopoffering snoode wreedheid. O God 1 en Gij hebt den mensch geschapen naar uw beeld en gelijkenis; hoe is dat beeld misvormd, zoozeer, dat er geene gelijkenis meer te bespeuren valt met U, die enkel liefde zijt!

Zooals reeds gezegd is, zijn het bijna uitsluitend de meisjes, die verlaten worden, en hierin vinden wij eene derde oorzaak van den kindermoord. Eene dochter brengt geen voordeel bij, integendeel zij kan niet anders dan de familie verarmen. Hoe .... dat ? Volgens chineesche gewoonte worden huwbare meisjes verkocht. De prijs nu van zulk eene dochter is hier in de streek in lange niet voldoende om de kosten der opvoeding te dekken. Gemiddeld bedraagt de koopprijs 30 a 50 gulden, en daarvoor zouden de ouders hunne dochter 12 a 15 jaren moeten onderhouden, maar dat is te veel gevergd van de ouderliefde. Een meisje opbrengen dat is werken voor eene andere familie met opoffering van eigen fortuin, en zulks is in het oog van den Chinees eene dwaasheid.