De eerste dag der maand is de betaaldag, en die brengt heelwat drukte in mijne residentie. Van ’s morgens tot ’s avonds komen de voedsters aanwaggelen op haar kleine voetjes, de armen op en neer zwaaiend om het evenwicht niet te verliezen. Ik kan er tegenwoordig zoo iedere maand 50 verwachten. De vrouw met de verzorging der kleintjes belast, moet eens per maand alle kinderen bezoeken en zien, of de voeding niets te wenschen overlaat; of de katoen, die voor kleeren gegeven is, niet tot andere doeleinden wordt gebezigd ; in een woord of er geen bedrog gepleegd wordt. Zij moet van alles behoorlijk rekenschap geven aan den missionaris. Opmerkelijk is het, dat er om zoo te zeggen nooit gebrek aan voedsters is; dikwijls zijn er al enkele op voorhand besproken. Het zal niemand verwonderen dat vele van die kinderen vroegtijdig sterven ; immers aanstonds na de geboorte een, twee uren ver weggedragen worden, soms bij een bijtende Koude van 20 a3O graden; de verandering van moeder, de verpleging door vreemde handen, dit alles kan niets anders dan nadeelig werken op het nog zoo teedere gestel van het kind. Zooals mij tot nu toe gebleken is, sterft een derde gedurende de 2 eerste jaren. Dat is wel jammer, maar wij kunnen nu eenmaal niets eraan doen

Op ’t oogenblik zijn er in Ortos 700 kinderen bij de voedsters. Tot den leeftijd van 5 jaren blijven zij bij de aangenomen moeder; vervolgens worden zij geplaatst in het weeshuis en aan de Zusters toevertrouwd. De scheiding van voedster en pleegkind gaat niet altijd even gemakkelijk, soms moet er heelwat op en neer geloopen worden alvorens het kind meekomt; t gebeurt ook dat eene heidensche familie zich bekeert om een pleegkind te mogen behouden. Wel vreemd is het, dat de Chineesche vrouw, die niet ervoor terugschrikt haar eigen dochtertje om te brengen, zoo kan gehecht zijn aan een vreemd m'isje.

In ons Vicariaat zijn thans 5 gestichten van de H. Kinds-