hem eens een missionaris, dat gij bij uw intreden in den Hemel door een zeer benijdenswaardig gevolg zult omringd zijn.” Dit is heden zeker verwezenlijkt en de uitverkorenen, waarvan wij zooeven spraken, zijn zonder twijfel hem komen verwelkomen, die zoo ijverig tot hunne zaligheid werkzaam was.

Wij gaven reeds hierboven aan, hoe deze man Gods stierf.

Zoodra de geregelde troepen moesten onderdoen tijdens de revolutie, die den 4<i'*n October 1910 te Lissabon uitbrak, wierpen zich de opstandelingen op de kloosters.

Dat, waarin M. Barros-Gomes zich bevond, werd een der eerste aangevallen. Het was op den avond van den October: men hoort het rinkelen der verbrijzelde ruiten en vervolgens het fluiten der kogels.

De bewoners des huizes, meesters en leerlingen, traden een oogenblik in zich zelven, om zoo noodig, hun leven te slachtofferen ; zij buigen zich onder de hand -van den overste en ontvingen een laatste absolutie. Daarop vluchten allen en verschuilen zich op plaatsen waar zij meenen het best aan het gevaar te kunnen ontsnappen.

De Overste en zijn eerbiedwaardige medebroeder, M. Barros-Gomes verdwenen niet en vielen bijna op hetzelfde oogenblik, getroffen door de kogels.

M. Barros-Gomes was één en zeventig jaar, waarvan hij er vijf en twintig in het klooster had doorgebracht.

Een getuige van zijn leven en van zijn dood.