met de daar aanwezige familieleden en bekenden de laatste gebeden der stervenden. De zwakheid, die de dood vooraf gaat, was in die mate toegenomen, dat een hevige aanval wel niet meer te verwachten was. Ik besloot er dus maar toe, om de poging te wagen, het kind op zijn sterfbed de eerste en laatste H. Communie, als laatste reispenning toe te reiken.

Ik spoedde me dus daarom naar de nabijgelegen parochiekerk. Het was dezelfde, waarin Greta, voor dertien jaren, het H. Sacrament des Doopsels ontvangen had. Daar was ze aan het leven der heilige genaden deelachtig geworden. Gedurende haar leven had zij die trouw bewaard en weldra zouden die nu in de hemelsche glorie bjj de engelen en heiligen, in het aanschijn van God, hun volmaking vinden.

Toen ik met het Allerheiligste den drempel van het ziekenvertrek overschreed, werd me al reeds meegedeeld dat het kind op zpn uiterste lag. Ben oogopslag overtuigde mij ervan, dat er geen sprake meer kon zijn van het toedienen van het H Sacrament des altaars. Als door een inwendige ingeving gedreven, hief ik de Ciborie in de hoogte en gaf het stervende kind den zegen van het H. Sacrament. Vervolgens zette ik dien kostbaren schat op de tafel, gaf nog eenmaal de heilige absolutie, knielde daarop voor het bedje neder en begon hardop te bidden:

, Jezus, Maria en Jozef, ik schenk u mijn hart en mijn leven •

Jezus, Maria en Jozef, mij bg in mijnen doodstrijd 1

Jezus Maria en Jozef, laat mij in uw gezelschap vreedzaam sterven.”

En, om in deze droevige oogenblikken voor de ouders de genade af te smeeken van kalme en moedige berusting, ging ik verder :

IGeschiede overal en in alles worde overal in alle eeuwig-