Misdienaar! In de catechismus had je vanzelf ’n streepje vóór in den zomer mocht je nu en dan met den Pastoor door z’n tuin en dan. . .... ja, ’t is onmogelijk in één adem alle voordeeltjes op te sommen van 't misdienaar zijn.

In ieder geval, Théke was nu misdienaar en was pas negen jaar geweest ; hij zou er dus lang van kunnen profiteeren. Hij babbelde al heel aardig de gebeden, kende z’n confiteor al met ’n boel fouten, had eens ’n ampul en eens ’t misboek laten vallen en was dus al ’n volleerde in z’n vak. Gelukkig hadden ’t misboek en de ampul ’t er goed afgebracht ; ze waren nog even heel als vroeger, alleen stond die ampul ’n ietsje scheef op d’r verzilverd pootje.

In dien tijd gebeurde er iets heel bijzonders op ’t dorp. Er was 'n oude pater gekomen, die naar de missie ging en onder de twee Zondagsche missen preeken zou om geld voor de missie te verzamelen. Die patejr was Pater Frencken en Pater Frencken was ’n heilige. Dat wisten de menschen allemaal. Al meer dan twintig of dertig jaar had ie heel veel gewerkt en alleen voor O. L. Heer. Bidden deed ie haast altijd en de menschen vertelden dat ie ’s nachts bijna den heelen tijd bad en maar 'n paar uurtjes sliep op den blooten grond.

De meiden van den pastoor wisten te vertellen, dat het laatste écht waar was. De heilige pater was heelemaal niet te bed geweest en had ’s morgens de lakens een beetje verfrommeld, opdat ze ’t niet zouden weten. Maar de meiden van den pastoor waren slimmeriken en lieten zich zoo niet foppen.

Heel den Zondag ging ’t over pater Frencken, die zoo heilig was en zoo mooi gepreekt had, maar ook ’n mooien cent had opgehaald. Nou ze gunden 't hem allemaal en nog honderdmaal zoo veel.

’s Maandags had Théke de eerste Mis met Walter van