verdriet wil hij me niet aandoen, dacht ze, toen ze met de andere kinderen naar de kerk stapte. Jongens en meisjes gingen allen netjes naar hun plaats, alleen de eerste plaats in de voorste bank bleef leeg, want deze was voor de jongste van de rij bestemd. De H. Mis begon. Het orgel speelde, maar Mdolwa verscheen niet. Wat voerde hij uit ? Een vrouw, die zich verlaat had, wist het ons te vertellen. Toen de kleine Mdolwa niemand meer om zich heen zag, liep hij met dolle sprongen naar de bleek, die naast het waschhuis was en waar de kleeren gedroogd werden. Vlug als een haasje pakte hij de eerste de beste broek van een der grootere jongens en trok net zoo lang, tot hij ze zegevierend in zijn handjes hield De kleine deugniet bekeek ze van alle kanten. Hij wist er geen weg mee. In één pijp was plaats genoeg voor het heele kereltje. Hoe hoog hij de broek dan ook trok, ze was en bleef te lang en te wijd. Goede raad was duur. Zielsbedroefd stond de kleine voor de groote broek en bekeek ze weer

Uit den Kindsheidoptocht te Hapert.