cavalerie, ’t eerelid der rijvereeniging voelde zich niets op z’n gemak. Bei z’n handen had ie noodig, om niet op de straatsteenen neer te kletsen en hij moest z’n bril, die ’m van den neus was gevlogen, eenvoudig aan z’n lot overlaten. Hij had genoeg te stellen met z’n eigen en keek angstig uit om hulp. De baas uit „De Lindeboom” en Jaap lieten ’m echter aan z’n lot over en bleven bij Doca liefst weg, als die zoo kurig was.

Op ’t laatst scheen de ruiter z’n paard toch meer meester te worden, ’t Hield plotseling op met steigeren en springen, om als ’n pijl uit den boog vooruit te vliegen, ’n Goeie dertig meter ver liep ’t in gestrekten draf voort met z’n berijder, tot ’t plotseling vlak bij de rivier z’n achterwerk omhoog gooide en den dapperen Jochem ’n luchtreis het maken. Jochem voelde zich gaan en bad inderhaast ’n akte van berouw, want hij meende niet beter, of hij zou op de straatsteenen te pletter vallen.

Hij kwam evenwel niet op de straat terecht, maar wel