in de rivier, waarin ie ’n flinke duikeling maakte en nog één en was er niet juist ’n visschersman bezig geweest met z’n schuit, mogelijk had ie er ook wel z’n laatste duikeling gemaakt. Door dit toeval kwam hij gelukkig nog levend op den vasten grond terug.

Dien avond verscheen ie natuurlijk niet bij de „gezellige drie,” die nog ’n heele week moesten wachten, eer ze den gevierden ruiter weer te zien kregen.

„Ik kon niet eerder komen; ’k had ’n leelijke kou gevat,” verontschuldigde hij zich.

„Afijn ’t rondje is nog niet verschaald,” lachte de kommies.

„Die schimmel is je nog niet meegevallen, is ’t wel? Dat schijnt toch nog iets anders te zijn, dan die Bella, die je bij de soldaten getemd hebt!” spotte de kandidaatnotaris.

„Praat er niet van!” zei meneer Jochem en hij stak z’n onderlip zoover vooruit als ie kon. „’n Paard is ’n