en wordt nu eerst als koning aan het volk voorgesteld. Het is nu dus, dat eigenlijk pas de ware feestvreugde begint.

Maar tot mijn schrik zie ik dat de Equatoriale zon zich verschuilt achter donkere wolken. Ik haast me dus met mijn ~zwartjes den terugtocht te aanvaarden. Toch worden we nog door een tropische regenbui verrast, we kunnen gelukkig schuilen; een vriendelijke oude vrouw noodigt ons uit en bij ons vertrek dankt ze ons hartelijk voor de eer die we haar hebben aangedaan, om in haar huis te schuilen. U ziet, het is hier juist de omgekeerde wereld als in Europa.

i laar nu het vreemde gevolg, hoor ik mijn lezers zeggen. Toen ik thuis kwam, ging er een luid gelach op: ik had een neus als een aardbei. Wat was er gebeurd? Of mijn hoed te klein was of mijn neus te lang, weet ik niet, maar de heete zonnestralen hadden ze zoo duchtig beschenen, dat ze ver» brand was. En is het Hollandsche spreekwoord: „Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht,” in figuurlijken zin waar, het schijnt, volgens het lachen van mijn Medezusters in eigenlijken zin ook waar te zijn. Sr. M. Laeta.

De ijverige zelatricen van de H. Kindsheid en Voortplanting des Geloofs te Leunen (Venray).