Sterft iemand der familie plotselirig, of is er een zieke van wien zij voorzien dat hij binnenkort zal sterven, dan laten zij doode of zieke alleen achter in de hut, en verlaten ijlings de plaats om heel ver een ander bosch weer eene andere woning op te zetten ... Toen de pokken onder hen heerschten was* het een onophoudelijk trekken en vluchten van het eene bosch naar het andere, overal hunne dooden en zieken achterlatend. Wonen ze met velen te zamen, dan gebeurt het een enkele maal, dat zij een doode begraven, maar daarna ontvlieden allen de plaats. Ontmoeten zij op hun zwerftochten een dergelijke plek, of een lijk of resten van lijken, die, zooals zij zelf zeggen, nog niet door- de wilde dieren zijn opgegeten, met angst en schrik ontvluchten zij dat alles. Zij kennen en hebben geen geneesmiddelen, weten of willen ze ook niet toepassen ; hun eenig heilmiddel is de vlucht. Uit schrik voor den dood verlaten zij zelfs hunne stervende ouders en kinderen, altijd vluchtend tot dat zij ook eenmaal door de ziekte getroffen verlaten en eenzaam zullen sterven.

Men zegt dat de Koeboe geen geesten, goede noch kwade, vereert, geen offers heeft, geen besnijdenis verricht, geen amuletten enz. kent, en uit dat alles trekt men de conclusie, dat zij zonder eenigen godsdienst zijn. Deze gevolgtrekking is, naar mijn meening, voorbarig; want om te weten of een onbeschaafd volk een godsdienst belijdt, en nog veel meer wélken, is het noodig een langen tijd met hen geleefd te hebben en hen door en door te kennen. En daarvoor is het weer noodig hunne taal goed te verstaan, hen te volgen en gade te slaan in geheime vergaderingen in woud en eenzame, plaatsen, om juist datgene wat zij willen verbergen te leeren kennen. En dat alles is vooral noodig bij een volk zóó achterdochtig en gesloten als de Ridan-Koeboes zijn.

Nogmaals arme, arme Koeboes! Hoe spijt het me nog, dat ik, die eenmaal op weg was naar hunne afgelegen woonplaatsen, mijn plan niet heb kunnen uitvoeren! Wie zal de gelukkige zijn, die zich als missionaris onder u zal mogen vestigen, armen naar geest en lichaam ? Die u te hulp snelt moet iemand zijn met een hart vol liefde, bereid om wonden te verbinden.