schreef zijn misvatting toe aan zijn eigenliefde, die. naar hij verzekerde, nog moest worden uitgeroeid, en beloofde Pater Eymard op diens aandringen, dat hij dergelijke ~staatsgrepen niet meer zou te baat nemen.

Maar evenals vele andere vrome pelgrims, toog hij toch iederen dag op de gewone manier naar het beroemde heiligdom van Maria, om door haar tusschenkomst Gods zegen over zijn onderneming af te smeeken. Hij communiceerde daar, naar men zegt, iederen dag, en stichtte er allen door zijn deugd en godsvrucht. Velen gingen er zelfs enkel heen, om hem te zien en te spreken, en die faam zijner deugden kwam natuurlijk ten goede aan het „Werk van Oceanië.” Langzamerhand ontwaakte de belangstelling daarvoor, zoodat Marceau er ten slotte in slaagde, om twee Vergaderingen bijeen te roepen, één voor mannen en één voor vrouwen, waarin hij de plannen van het Comité van Havre uiteenzette en aanbeval. En hij oogstte daarbij zooveel succes, dat het „Werk van Oceanië” als gevestigd kon worden beschouwd. (Wordt vervolgd.)