U kunt U nu wel voorstellen, dat die rijkdom van processiezaken van onzen goeden Pastoor niet zoo heel schitterend was. Onze Moeder Josepha had een stuk mooie stof gestuurd voor ’t rustaltaar, verder nog slingers en verschillende zaken, die goed van pas kwamen; zoo kregen we ook van Gedangan leege bloemenmanden en een doos bloemen, die te zamen door de vaardige handen der Zusters tot ware prachtstukken werden gevormd. Onze kinderen deden ook al ijverig mee en toen ze reeds Vrijdags den processieweg gesierd zagen met de door haar vervaardigde slingers, waren ze zóó opgetogen, dat ze, geloof ik, wel een nacht hadden willen opblijven om nog maar meer te kunnen maken. Doch laat ik nu den huldedag aan ’t H. Sacrament beschrijven, ’s Zondagsmorgens om zeven uur plechtige Hoogmis, waaronder algemeene H. Communie. Weken van te voren waren volwassenen en kinderen reeds op den grooten dag voorbereid door gloedvolle preeken. Velen naderden dan ook tot de H. Tafel en gedurende den dag werd door Europeanen en Javanen vaak een bezoek gebracht bij onzen verborgen God in ’t H. Sacrament. De mooie, nieuwe kerk was prachtig gesierd. Het hoogaltaar, priesterkoor en zijaltaren prijkten in een keur van palmen en levende bloemen, door de parochianen geschonken. Boven en achter het hoogaltaar waren twee groote bogen, waarop kaarsen waren geplaatst, ’t welk des avonds een prachtig effect maakte. Onze kinderen, vooral de heidenen, die nog nooit zoo iets hadden gezien en beleefd, waren opgetogen en vonden het zóó „seneng”, d. i. prettig, in de kerk, dat er verscheidene wel 2 tot 3 maal toe een uur aanbidding hebben gehouden. „Aanbidding,” mag ik gerust zeggen, want ik geloof zeker, dat die kinderen, toen ze daar zoo devoot en aandachtig op hun matje zaten, werkelijk voelden, dat ze in de tegenwoordigheid van God, Goesti Allah, waren. O. L. Heer moet dan ook wel pleizier aan hun gebed hebben gehad en ik hoop, dat de goede Meester ze binnenkort allen naar den waren schaapstal voert. We hadden het zoo geregeld, dat den geheelen dag een Zuster met één of twee katholieke kinderen aanbidding had. En telkens werd dat groepje vergezeld door een aantal heidensche vrijwilligers! Des middags te vijf uur was er plechtig Lof, waaronder Pastoor van Kalken preekte, zóó mooi, dat iemand wel een hart van