Tantum ergo Sacramentum

Veneremur cernui.

Eeren wij dan diepgebogen

Dit hoogheilig Sacrament.

Ja, dat deden zij en daarom alleen waren zij daar. Men kon het zien aan de stramme knieën, die daar neerbogen op den harden grond, aan de gebogen houding, aan den blik, die uit de oogen sprak, dat slechts een gedachte hen allen omvangen hield: hun Koning te eeren, hun God te loven, hun Zaligmaker te danken en te beminnen. En als wij dat beschouwen, dan is het ons ook ineens duidelijk, welk een bijzondere beteekenis hier die volgende woorden krijgen:

Et antiquuum documentum

Novo cedat ritui.

Inderdaad, hier was het antiquum documentum, de oude dienst van schrik en vreeze, van geesten en góden, geweken en had plaats moeten maken voor den nieuwen ritus, de heilsorde van Christus, Die gediend wil worden in liefde en trouwe toewijding. Men vraagt zich af, hoe de verheven geheimen van onzen H. Godsdienst hebben kunnen doordringen in die vaak zoo harde koppen, die zelfs een eenvoudig Wees Gegroetje maar met o! zoo veel moeite van buiten kunnen leeren. Het:

Praestet fides supplementum

Sensuum defectui

geeft ons hierop het antwoord. De Goddelijke genade van het geloof druppelt neer in die harten en waar de kracht van kennis en zintuigen te kort schiet, daar komt het geloof te hulp en vormt de harten tot levende tempels van God. Heel die biddende menigte, zoo vol sprekend geloof, was een groot bewijs voor de Goddelijke kiemkracht, welke nog steeds het levendmakend princiep is van het woord der Missionarissen, het zaad van Christendom. Niemand kon het aanschouwen zonder zelf ook weer in eigen hart het geloof merkbaar te voelen opleven en zonder spontaan God oprecht te danken, dat Hij ons de groote genade van het H. Geloof heeft geschonken, dat Hij ons heeft geroepen om te zijn: kinderen des Lichts!

Nadat ook bij een tweede rustaltaar nog de zegen was gegeven, trok de processie wederom terug naar Promasan. Daar