DE ANGELUS-KLOKJES IN KALIBAWANG

DOOR L. ROOD S.J

Beeds ruim een jaar is het geleden, dat de eerste twaalf Angelus-klokjes in Kalibawang arriveerden: en aanstonds zijn zij begonnen hun klank van zuivere Maria-vreugde te laten stroomen langs de hellingen en door de dalen van het stralende bergland. En de sympathieke missionaris, P. Prennthaler, die diep in zijn ziel nog heerlijke herinneringen bewaart aan de wondere melodie der klokken in de bergen van zijn geboorteland Tyrol, wist wat een féést het zijn zou voor zijn arm Javanen volkje, als hij ook hün ziel met zulke indrukken zou kunnen verrijken! Och, en hij vermoedde zoo juist, dat de bewoners van Nederland, waar de wind de klokketonen ver meedraagt over vlakke velden, door de waardeering van hun eigen lieven trouwen roeper, de sympathie zouden voelen oprijzen in hun hart en hem, den Missionaris, de verwerkelijking zijner lievelingsidee zouden mogelijk maken.

Want, ja, we kennen allen zoo goed het dierbare bezit van een klok 1 De klok, die in groote steden met machtig dreunende bronzen stem bromt boven het gewoel van den daagschen dag, of met haar feestelijken klank de gedachten oproept naar omhoog van allen, die nog niet heelemaal verslonden liggen in de materieele sleur van het hierbeneden. En dan de dierbare dorpsklok! die haar zuiver geluid wijd uitzet over de velden en verlaten plaatsen en vereenzaamde zielen als met een zilveren draad tot eene eenheid samenbindt, tot een vereenigde gedachte aan de liefde