PRINSES JULIANA
In 't jaar 1909, in den vroegen morgen van den 30sten April werd een kindje geboren.
Haar naam was Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina, princes van Oranje-Nassau, hertogin van Meoklenburg ....
En de klo'kken luidden en de vlaggen wapperden, de kanonnen dreunden en 't volk juichte. Juichte, omdat het lang-verwachte koningskind geboren was, juichte, omdat het geslacht van Oranje weer werd voortgezet.
Juliaantje!
Het lijkt me nog zoo héél kort geleden, dat Juliaantje 's zomers bij haar grootmoeder op 't paleis Soestdijk kwam logeeren.
Drommen menschen stonden 's Zondags voor 't hek van den paleistuin, in de hoop iets' al was het maar een tipje! van hun kleine prinsesje te zien.
Maar als in 't paleis voor eenige ramen, voor de ramen-met-spijltjes!, de gordijnen werden
neergelaten, gingen de menschen stil uiteen, fluisterend :
i,Sst! 't Prinsesje slaapt!"
Wiat n foto s verschenen er in die eerste jaren van Juliaantje! Wij 'hadden er als ikinderen heele albums van; t prinsesje in de wieg, 't prinsesje voor het eerst uit rijden, ’t prinsesje op mceder's schoot....
’n Rakker was dat kleine prinsesje ook! Daar hoorde men aardige anecdotes over. Een ervan heb ik altijd onthouden.
Op zekeren dag was een der ministers, die zich ken verheugen in ’t bezit van een mooien haardos, bij de koningin op audiëntie.
Hare majesteit liet de kleine prinses Juliana roepen om een handje te komen geven.
De prinses verscheen, begeleid door haar gouvernante. Maar de prinses weigerde pertinent een handje te geven, wilde ook geen mond open doen.
Vleien, knorren, niets baatte, en ten slotte werd Juliaantje maar weer naar de kinderkamer teruggezonden.
Maar 'n oqgenblikje nadat 't prinsesje 't vertrek verlaten had, piepte de deur heel langzaam open en Juliaantjes blonde kopje keek om den hoek.
~Kuif!” riep ze tegen den minister, en liep toen zoo hard te kon, weg
Prinsesjes kindertijd lijkt nog zoo dichtbij en nu ineens staan we voor 't feit, dat Juliaantje Juliana geworden is.
Achttien jaar volwassen!
Onze prinses krijgt haar eigen paleis, 'haar eigen hofhouding.
Gok is de villa 't Waerle te Katwijk voor haar ingericht, want ze zal als studente de hccgeschool te Leiden bezoeken.
Wat voor 'n meisje is onze prinses?
Zeker is 't, dat ze eenvoudig is, wars van alle aanstellerij. En kan er iets mooiers van een meisje gezegd worden?
Haar prettige eenvoud kwam o.a. uit bij de onlangs gehouden huldiging van Catharina van Rennes, haar vrcegere zangleerares.
De prinses zou ook op 't feest komen, maar dan moest zij gewoon tusschen de andere leerlingen inzitten, want 't feest was, zcoals ze zei, voor Cath. v. Rennes en niet voor haar.
Maar toch zong Catharina van Rennes haar toe, toen het muzikale A. B. C. werd uitgevoerd:
J is Juliana
Van wie we allen zcoveel houen,
'-—j En dat zal zoo bliiven
Daar kan ze op vertrouwen!