De militaire gevangenis, in de onmiddellijke nabijheid gelegen, werd ook door ons bezocht en zelfs daar liet de zorg voor de hygiëne niets te wenschen over. De gebouwen zijn ruim, rein, friscli en voorzien van stortbaden en waterclosets. De voeding leek mij beter dan ik die in eenige gevangenis ooit zag.

Op Zaterdag den 5en Maart, des namiddags te drie uur, werd in het Administratie-gebouw van het nog niet geheel voltooide Philippine general hospital de openingszitting van het Congres gehouden. Het gebouw was aan de buitenzijde sierlijk getooid met de vlaggen der verschillende natiën, die afgevaardigden hadden gezonden. Onze driekleur prijkte daar fier en trots aan de rechterzijde van de Stars and Stripes en had alzoo de eereplaats.

De Vice-Gouverneur-Generaal Z. E. Newton W. Gilbert, die, wijl zooals ik boven reeds opmerkte, de GouverneurGeneraal zelve voor dienstzaken op reis was, de openingsrede zou houden, werd door een plotseling opgekomen ongesteldheid daarin verhinderd. In zijn plaats heette een der Philippijnsche Commissioners, een ambt, naar ik vernam, ongeveer gelijkstaande met dat onzer leden van den Raad van Nederlandsch-Indië, de Congresleden welkom in goed Engelsch, doch met een duidelijk merkbaar Spaansch accent. Daarna sprak de burgemeester van Manila Felix M. Roxas een vurige Spaansche rede uit, waarvan ik niets heb verstaan en ten slotte nam de voorzitter van het congres Dr. Paul C. Freer het woord en las op saaien toon een vrij droge verhandeling voor over The tropical sunlight, waarin vooral de goede eigenschappen van het tropische zonnetje niet werden vergeten, zeker om ons te troosten over de smelthitte, waarin wij op dit voor ons ongewone uur van den dag genoodzaakt waren hem aan te hooren. Na afloop dezer plechtigheid werd het nieuwe hospitaal bezichtigd, dat, voor zoover daarover op dat oogenblik

21