De blastoinyceten, in de typische huidblastomykosen gevonden, zijn pathogeen voor dieren en wel vooral voor ratten; zij geven aanleiding tol het ontstaan van tumoren. Maar de verschillende gekweekte soorten verhoi/den zich niet gelijk. Bnschke's ') uitspraak na een kritische studie van de door verschillende onderzoekers verrichte dierproevens is dan ook, „dass allem Anscheine nach die wirklich „pathogenen Hefen für den Tierkörper keine überaus hohe „pathogene Wirkung haben."

Men moet, om eene werking te verkrijgen, met groote hoeveelheden enten. De ziekte verloopt somtijds onder het beeld van een septichaemie, die in relatief korten tijd,tot den dood voert, zonder dat het tot lokalisatie komt. Dit verloop treedt meestal bij kleine dieren zooals b.v. muizen op. Bij groote dieren kan men door subcutane enting het ontstaan van gelocaliseerde haarden verkrijgen, die in histologischen bouw ongeveer met de menschelijke afwijkingen overeenkomen. Ka r t u 1 i s 2) b.v. kon het, door konijnen en marmotten subcutaan met zijn spruitzwammen te enten, brengen tot de vorming van knobbels, die nadat zij een bepaalden tijd hadden bestaan, gingen verweeken, om hierna spoorloos te verdwijnen.

Gaan wij na dit alles over tot een vergelijking van ons geval met de als typisch beschreven huidblastomykosen, dan blijkt dat èn klinisch verloop èn histologische veranderingen geen geringe verschillen aanbieden, terwijl ook de biologische eigenschappen onzer parasiet, zoowel in kuituur als in dierproef, niet zonder meer met de echte pathogene te identificeeren zijn.

De' Amerikaansche huidblastomykose kan hier buiten beschouwing blijven, daar onze spruitzwammen niet de minste overeenkomst met oidiomyceten vertoonen.

x) 1, c. 3) 1. c.