Rapport over de behandeling van Syphilis met Salvarsan in het Militair Hospitaal te Weltevreden gedurende het tijdvak October 1911—October 1912.

door J. Th LRUSDEN.

In den loop van het jaar 1911 werd door den Directeur van liet Geneeskundig Laboratorium Dr. J. de Haan in overleg met den Chef over den Militair Geneeskundigen Dienst, den Generaal-Majoor J. Bijker, het plan ontworpen om na te gaan, of de zoogenaamde biologische behandeling der syphilis, d. i. die behandeling, welke geschiedt onder controle der Wassermannsche reactie, van toepassing zou kunnen zijn voor de lijders aan die ziekte in het leger.

De behandeling met salvarsan en wel in het bijzonder de intraveneuse injectie scheen boven andere behandelingsmethoden te verkiezen, omdat daaraan zulke belangrijke sociale en ook militaire voordeelen verbonden waren en zij de nadeelen miste van de intrarausculaire of subcutane inspuiting.

Onder de sociale voordeelen moet in de allereerste plaats gerekend worden het spoedig verdwijnen der klinische verschijnselen, waardoor dus het gevaar, dat iedere syphilislijder voor zijn omgeving oplevert, wordt verminderd; onder de militaire voordeelen dit, dat door de snelle werking der intraveneuse salvarsanbehandeling de lijders meestal slechts zeer korten tijd in het hospitaal behoeven te blijven, een voordeel, dat, gelet op den nadeeligen invloed, die een langdurig hospitaalverblijf op de patienten uitoefent, van niet te onderschatten belang moet worden geacht.

Bij deze behandelingsmethode werd uitgegaan: