heeft) levert bij eenigzins groote hoeveelheden geen gering bezwaar op. Het ergste echter van alles is, dat de ijzerlevertraan, volgens deze methode bereid, geetie granaatroode maar eene donkerbruine, zelfs zwartachtige kleur vertoont en onaangenaam van reuk en smaak is.

Wij meenden dus tot het oorspronkelijke voorschrift van Jeannel te moeten terugkeeren , maar hebben het op eene eenvoudige wijze gemodificeerd, waardoor zoowel de moeijelijke afscheiding van het waterachtig vocht en grootendeels het bezwaar van het filtreren der traan als de verdikking; door de aanwezigheid van het sodazout vermeden worden. De oplossingen van 15 deelen gekristalliseerde koolzure soda en 15 deelen ijzervitriool, elk in 125 deelen water , worden met elkander vermengd. Het daardoor gevormde praecipitaat van koolzuur ijzeroxydule wordt op een linnen filtrum afgescheiden en herhaalde malen zoo spoedig mogelijk met water afgewasschen. Het goed afgewasschen, zacht uitgedrukte, nog vochtige praecipitaat wordt nu naauwkeurig vermengd met 350 deelen levertraan en dit mengsel gedurende acht dagen met eene zoo groot mogelijke oppervlakte en onder gedurig omroeren aan de lucht blootgesteld. Al spoedig wordt de kleur bruiner, eindelijk roodbruin. Na verloop van dien tijd zet men het eenige dagen ter bezinking weg, waarna men door enkel afgieten de ijzerbevattende traan bijna geheel helder kan verkrijgen. Zij is dan , zooals het oorspronkelijke voorschrift verlangt, granaatrood van kleur en verschilt weinig in smaak van gewone levertraan. Yan het bezinksel kan men de aanhangende ijzertraan dooreen filtrnm van graauw filtreerpapier, eerst met boomolie doortrokken, langzaam afzonderen. O. Uittreksels uit binnen- en buitenlamlscbe tijdschriften. Bereiding van rozenwater. Eozenwater, door destillatie over versche of gezouten rozenbladen verkregen, is zeer ligt aan bederf onderhevig, wordt spoedig slijmerig en sieemt eenen onaangenamea reuk aan. Volgens de ondervinding van Monthus blijft rozenwater veel langer goed, wanneer men niet de bloemkroonbladen (petala) alleen, maar daarbij tevens de kelkbladen (sepala) destilleert. Hij meent de oorzaak hiervan te moeten zoeken inde adstringerende bestanddeelen der kelkbladen, waardoor de slijmerige stoffen der bloemkroonbladen worden gecoaguleerd en verhinderd met de waterdampen over te gaan. Het spoedig bederf van het over rozenbladen gedestilleerde rozenwater heeft ons reeds lang doen besluiten het rozenwater te bereiden door rozenolie (8 a 10 droppels op eene flesch), op een sponsje gedroppeld, met water over te halen. Het rozenwater, langs dezen weg bereid, heeft eenen zeer aangenamen reuk en houdt zich lang goed, wanneer men het in donkere flesschen op eene donkere plaats bewaart, welke voorzorg wel op alle gedestilleerde wateren is toe te passen. Oplosbare citroenzure magnesia. De citroenzure magnesia is wegens haren weinig onaangenamen smaak meer en meer als-purgeermiddel in gebruik genomen, zoodat men met. ■'ijver gezocht heeft naar eene juiste bereiding , om een zout van eene gemakkelijke oplosbaarheid te verkrijgen. ■lager heeft aangetoond, dat er 3 modificaties van citroenzure magnesia bestaan: eene kristaliijne, in oo—au deelen water oplosbaar, een oplosbaar zout in

3 deelen water, en een metamorph in 8 tot 10 deelen water oplosbaar. De amorpbe modificatie is derhalve wegens hare gemakkelijke oplosbaarheid het meest geschikt voor medicinaal gebruik. Hager geeft de volgende bereiding dezer oplosbare modificatie op : 40 deelen gewre • ven citroenzuur worden met 35 deelen gewone magnesia alba gemengd en het mengsel met zooveel hoogst gerectifi – ceerden wijngeest aangemengd, dat er eene dikke brij ontstaat. Na 4—6 uren bij eene matige warmte gestaan te hebben , wordt het mengsel bij 45° O. gedroogd. De drooge massa, fijn gewreven, levert een zacht poeder op, dat door 3 tot 21 deelen water van 15° C. onder schudden en staan na verloop vaneen half uur volkomen wordt opgelost. Parisel betwist echter de waarde dezer bereiding. Het is namelijk een hoofdvereisohte , dat het mengsel volkomen watervrij is, en de wijngeest laat na drooging altijd eenig water terug. Parisel neemt de ingrediënten bijna in dezelfde hoeveelheid als Hager (300 deelen citroenzuur en 130 deelen magnesia alba), maar hij droogt beide voorat zeer naauwkeurig en bergt ze, ondereen gemengd, in eene goed uitgedroogde, eenigzins warme flesch , die naauwkeurig gesloten wordt. Één deel van dit mengsel lost in 3 deelen water helder op. Het water, hetwelk men voor de oplossing bezigt, moet echter liefst gedestilleerd zijn, althans zoo weinig zouten mogelijk bevatten. Limonade uit de citroenzure magnesia wordt voor het slijmerig worden bewaard door bijvoeging van s—lo grein zwaveligzure magnesia op de flesch. Bereiding vau zuiver zinkoxyde langs den natten weg. Wij vinden in onze Pharm. Neerl, bij de bereiding van zwavelzuur zinkoxyde opgegeven, dat men bij de oplossing van het zink in verdund zwavelzuur het metaal ia overmaat moet bijvoegen, zoodat een gedeelte onopgelost blijft. Op deze wijze wordt vermeden, dat andere meer electronegatieve metalen inde verbinding treden. Wij vinden deze methode eenigzins gewijzigd opgegeven door Sarrazin voor de bereiding vaneen ijzer vrij zinkoxyde uit zwavelzuur zinkoxyde. De oplossing van het zink in zwavelzuur wordt, na gefiltreerd te zijn, gedurende 8 dagen bij eene zachte verwarming gedigereerd met eene kleine hoeveelheid metallisch zink en het verdampte water telkens hersteld. Br ontstaat een aanmerkelijk bruin praecipitaat van ijzeroxyde , hetwelk door filtratie wordt afgescheiden. Het zinkoxyde , uit de oplossing op de gewone wijze door praecipitatie, afwassching en gloeijing verkregen , zal volkomen ijzervrij zijn. Chloorkalk en suiker. Eigenaardig is de werking van chloorkalk, wanneer hij met suiker vermengd en met weinig water tot eene brijachtige consistentie gebragt is. Na verloop van eenige minuten verheffen zich eensklaps uit het mengsel zuilen van schuim, er ontwikkelen zich zure dampen, het mengsel wordt zeer warm en er blijft eene harde bruine massa terug. De oorzaak van dit onverwacht verschijnsel zal moeten gezocht worden inde sterk oxyderende werking van het onderchlorigzuur, waardoor de suiker tot mierenzuur wordt overgebragt, terwijl tevens chloorwaterstofzuur gevormd en chloor vrij wordt. Syrupus pepslni. Men neemt 34 deelenpepsine, mengt ze aan met 50 deelen gedestilleerd water en trekt ze bij eene warmte niet boven de 40° 0. gedurende 3 uren , telkens omsohuddende. Dan voegt men er 50 deelen spiritus Gan bij. Na omschudding wordt het mengsel ter bezinking gezet, gefiltreerd en het vocht vermengd met 900 deelen suikerstroop. De Spiritus Gari of Mixir de Gartis, die vooral bij gevoegd wordt, om den animalischen smaak van het pepsme te bedekken, is een mengsel van spiritus croci compositus met gelijke deelen syr, naphae. De spiritus orooi