Zonder op het toegepaste en practische gedeelte der pharmacie , hadden toe te leggen. Al de vragen toch, die wij

op het gebied der zoölogie en mineralogie hebben hooren doen, waren van op de pharmaoie toegepasten aard, namelijk over pharmacognosie uit het dieren-en mineraalrijk. Men is daaroij, naar onze meening, getreden op het gebied van het mart. 9 der wet van 1 Juni 1865 bedoelde „theoretisch en practisch schei- en artsenijbereidkundig examen, en wel speciaal, het sub littera h. artsenijkennis = pharmacognosie van heiplanten-, dieren-en mineraalrijk genoemde , en waarop men thans geanticipeerd heeft. Wat het bedoelde sub littera e betreft, „het onderzoek naar de kennis en geschiktheid, noodig tot het gereed maken van recepten”, zoo is dit onderwerp zeer rek- en voor verschillende opvattingen vatbaar, kunnende deze „kennis” noodig tot het gereed maken van recepten inden uitgebreidsten zin worden opgevat, maar naar ons inzien moest deze uitdrukking zijn opgevat, zooals dit ten vorigen jare in Leiden is begrepen; daar heeft men dit gedeelte hoofdzakelijk inde apotheek behandeld. Bij een nauwkeurig toezicht of de candidaat, zooals men gewoon is te zeggen , met de receptuur vertrouwd is, had men kunnen volstaan hem enkele simplicia voor te leggen, om te zien of hij de stoffen kende, die inde samenstelling dezer recepten gebruikt worden, terwijl eerst later eene grondige kennis en pharmacognosie uit de drie rijken der natuur, hunne kenmerken , onderscheiding en opsporing van vervalschingen moest ter sprake komen. Uit deze, van die der vorige staatscommissie verschillende , opvatting van het bij de Wet bedoelde, spruit dit voor den candidaat-hulpapotheker zeer belangrijk bezwaar voort, dat velen , die in ’t vorige jaar te Leiden zijn gaan luisteren , ten einde zich te vergewissen binnen welke grenzen het zoo ruime veld , waarin de vakken die zij kennen moeten zou besloten zijn, hiernaar hatuuriijk hunne studiën hebben ingericht en niet weinigen zich lot hunne schade deerlijk zagen teleurgesteld; en het is le voorzien , dat, wanneer de jongelieden nu weder de opvatting van de Commissie van 1867 tot basis nemen, zij weder in 1868 op de tegenovergestelde klip zullen verzeilen en alzoo van de Scylla op de Charybdis vervallen. Hoogst wenschelijk is eene eenheid bij het alnemen van het examen door de opvolgende commissiëu. He examina zouden daardoor in degelijkheid winnen en de candidateu met vertrouwen bezielen en hen voor vele smartelijke teleurstellingen bewaren. . . Wij hopen ten slotte, dat een deel van de commissie alsnog zal terugkeereu van den , naar onze bescheiden meening, ingeslageu min goeden weg en alzoo zal medewerken tot bereiking van het goede doel , waartoe de nieuwe geneeskundige Wetten zijn inliet leven geroepen. EEN NIEDW CHEMISCH TEEKENSCHKII'X. ineen werk van Dr. lülmaun in Albany (Amerika) C van Benthuijsen and Sons 1866 wordt een nieuwe methode voorgesteld om de reactiën en törmulen van scheikundige verbindingen te schrijven. He eerste regels uit Hr. Tillmaun’s geschrift luiden; „He hier opgenomen „schets schijnt mij zeer geschikt toe om als nomenclatuur te worden ingevoerd , omdat men hierdoor de „scheikundige verbindingen bete(' zal kunnen rangschikken. Het voorgestelde teekenschrift is resultaat eener „poging om de aanhoudende belemmeringen uit den weg te ruimen, die eene algemeene scheikundige studie in ”den weg staan.” Schrijver’s stelsel is op de mnemotechnic ot geheugeuisleer gegrond. Hij acht den tegenwoordigen tyd zeer geschikt (?) voor eene verandering van nomenclatuur, want zegt hij; „de beteekenis van

„de door mij voorgestelde schrijfwijze meer bepaald vast„gesteld zijnde, zoo is, aangezieu de tegenwoordige „nomenclatuur meen overgangstijdperk verkeert een „atomistisch naamsysteem, dat ten doel heeft tegelijk de „benaming en het teekenschrift meer volkomen te maken, „wel waard onbevooroordeeld overwogen en kritisch onderzocht te worden.” Het stelsel is gegrond op verkortingen van de algemeen aangenomen namen der chemische elementen en symbolen, behoudens enkele wijzigingen, die noodig geoordeeld werden. I)e naam van ieder element beteekent niet eene willekeurige hoeveelheid , maarde kleinste hoeveelheid, die in chemische verbinding treedt, derhalve een chemisch atoom. Het atoom is de eenheid van maat, is het uitgangspunt van de reeks, volgens welke de samengestelde lichamen zijn gerangschikt. He atomistische naam van elk metaal bestaat uit twee lettergrepen en eindigt met een W; de naam van elk metaUoïd eindigt met een verschillenden consonant. H. v. He beginletter (consonant) van het fluoor is F, terwijl de naam van het atoom fluoor ook met een / eindigt: ilworai; broom =B. de naam van één atoom hromab-, zwavel = S. de naam van één atoom sulphas. Het aantal atomen vaneen of ander element in eene scheikundige verbinding is uitgedrukt door de klinkletter, die oumiddellijk op de beginletter (consonant) volgt; de rekenkunstige waarde van de klinkletter neemt toe in alphabetische orde, alzoo data, e, i, o, u beteekent i , 2,3, 4,5 atomen; ea , ee , ei, eo, en 6,7, 8,9, 10 atomen. Het ijzer in het ijzeroxydule (FeO) b. v. is uitgedrukt door ferr-a-m; in het ijzeroxyde (Fea) door ferr-e-m; Fe5 is gelijk: ferr-u-m ; Fe6 = fer-ea-m; Fe7 = ferr – ee-m; Fes = ferr – ei-m; Fe9 = ferr-eo-m-, Fejo = ferr – eu – m. Hoven 10 worden de lange klinkletters au 16 (6+10) en oo 18 (9+9) genomen. X met een klinkletter heeft de beteekenis vaneen tiental exponent: 10 = ax; 20 == ex; 70 = eex; 80=eix. Q beteekent de honderdtallen bij een klinkletter gevoegd. Het getal atomen 1080 wordt door Tillmann geschreven: euqueix. Haar we nu reeds gezien hebben , hoe de metalen worden genoemd en op welke wijze de atomen worden uitgedrukt, zoo vermoeden we,'dat eene legering van 1080 zink en 930 koper geschreven moet worden : zinceuqueixmcupreoquixm. He nielmetalen worden atomistisch als volgt geschreven: F1 jiuor -a-f; F12 = fluor -e-f; Fls = Jluori- f; Flt = fluor -o- f; Fl6 = fluor -u-f; S== Sulph – a-s; S2 = Sulph -e-s; S3 = Sulph -i-s enz. "Van het teekenschrift voor samengestelde stoffen willen we nog een voorbeeld noemen; Het Chroomatoom , eigenlijk chromam, dut verkort wordt in chram ; Chroomoxydule (CrO) =; chra -m – at. 0r304 = chri -m – ot. Cr203 .....= chre -m – it. Cr306 chri -m – eat. Cr409 = chro -m – eot. Cr5012 = chru – ra – oit. Cr6015 chrea-m – yut. – OrÜ3 = chra -m – it. waaruit we zien dat bij oxyde de t als eindletter gebezigd wordt. Bij hydraten van oxyden wordt al achter den naam van het metaal geplaatst; b. v. koperoxydehydraat = cupr -a- m – al. Zwavelverbindingen krijgen eene s (de beginletter) achter den naam van het metaal b. v.: FesSt = ferr -im – os. Fe,S3 ferr -ee- m – eis.