oplossing gretig de zuurstof der lucht absorbeert, zoo is het noodig, de flesch geheel gevuld en goed gesloten te houden. Het goed geschudde mengsel wordt eenige dagen tot bezinking gezet, waarna men het afgescheiden chloroform met eene pipet wegneemt, om hët door eene nieuwe hoeveelheid te vervangen, om te schudden en ter zijde te zetten. Wanneer het chloroform zich kleurloos of nog slechts weinig gekleurd afscheidt, is de alcalische vloeistof voldoende uitgetrokken. De chloroform-aftreksels w'orden vermengd , gefiltreerd, en daarvan het chloroform door distillatie afgescheiden. Het bruine residu, uit emetine en eene harsachtige zelfstandigheid bestaande, wordt met een verdund zuur behandeld, hetwelk de emetine oplost en de harsachtige zelfstandigheid onopgelost laat. Uit deze oplossing wordt de emetine door eene genoegzame hoeveelheid ammonia gepraecipiteerd. Het scheidt zich als een eenigszins grijs volumineus poeder af, hetwelk men met water uitwascht en bij eene zachte warmte (40—50° C.) droogt. Het is dan tamelijk zuiver. Yolkomen zuiver vormt de emetine een licht witachtig poeder vaneen bitteren smaak. Bij 70° C. smelt zij tot eene bruine doorzichtige massa. Aan de lucht wordt zij bruin, echter niet vochtig. Water lost bij 15° op en geeft eene gele oplossing van eene aloalisohe reactie. .Geconcentreerde wijngeest en chloroform lossen haar in alle verhoudingen, aether en vette oliën daarentegen slechts in eene zeer geringe hoeveelheid op. De ojfiossingen in bijtende potassa en soda trekken begeerig zuurstof uit de lucht aan. Ammonia liquida lost haar in eene geringe hoeveelheid op. De verbindingen met zoutzuur , zwavelzuur, phosphorzuur, azijnzuur zijn neutraal, gemakkelijk oplosbaar in water, maar niet kristalliseerbaar. Met salpeterzuur brengt de emetine een in water weinig oplosbaar zout voort. Versch is het nitraat zeer volumineus , maar na eenigen tijd wordt het tot eene vuilbruine, in water gemakkelijk oplosbare, onkristalliseerbare zelfstandigheid. Het onoplosbare nitraat, hetwelk zich door wederzijdsche ontleding vaneen emetinezout met nitras kalicus vormt, is eene karakteristieke verbinding der emetine. Looizuur, alsmede eene alcoholische oplossing van gejodeerd jodetum kalicum, geven met emetine verbindingen, die in water weinig oplosbaar zijn. Met platinumohloride geeft emetine eene in wijngeest weinig, in water gemakkelijk oplosbare verbinding; daarentegen met kwikzilverchloride en met potassium-kwikzilverjodide witte in water onoplosbare, in wijngeest oplosbare praecipitaten. De samenstelling der emetine komt overeen met de formule: C,6H22N04. De zoutzure verbinding heeft tot formule: C3O H4”4 Ns Os, HOI. Verscheidenheden. Fleury te Boston heeft eene nieuwe bereiding opgegeven van aluminiüm-metaal, waardoor hij hoopt, dat de prijs veel zal kunnen verminderd worden. Zuivere aluinaarde wordt met teer, hars, petroleum of dergelijke stoffen tot een deeg vermengd en hiervan ballen gemaakt, die vervolgens in eene stevige retort gegloeid worden, onder doorstrooming van lichtgas. De aluinaarde worden hierbij gereduceerd en het aluminium, vermengd met kool, blijft als eene sponsachtige massa achter. Dit mengsel wordt met zink samengesmolten en vervolgens uit het alliage van aluminium en zink het laatste metaal door verhitting verdreven. De Indigofera Anil is 1.1. jaar met goed gevolg in Hongarije gecultiveerd. De zaden waren gezonden door

de Oostenrijksche consulaten van Bombay en Honduras en aangekomen in het midden van April 1868. Zij werden dadelijk verdeeld tusschen landbouwers in Croatië en Slavonië. Het zaaien geschiedde ineen lichten, zandigen, vochtigen grond. In September stond de Indigofera in vollen bloei. De planten hadden eene hoogte bereikt van 99 a 125 centimeters en de eerste oogst geschiedde met de zeis tusschen den 15den en 37sten September. Het zaad van Bombay gaf de beste resultaten. Door weeking der planten met water werd een zeer fraaie indigo verkregen. Deze bewerking was zeer eenvoudig. De planten der Indigofera werden in eene kuip onder water gedompeld en met planken en zware steenen beladen, om ze voortdurend onder water te houden. Na 5 tot 12 uren begon de massa te gisten, er ontwikkelden zich gasbellen en een zeer onaangename reuk. De gisting duurde omstreeks 18 tot 24 uren. Vervolgens werd het geel geworden water van de planten afgezonderd en aan de lucht blootgesteld, waarbij men het voortdurend met een stokje omroerde. De blauwe kleurstof scheidde zich in vlokken af, die van tijd tot tijd neersloegen en een blauw bezinksel op den bodem vormden. Dit jaar worden de proeven op grooter schaal herhaald. Om papier waterdicht te maken , rvordt door Senefelder aanbevolen in 1 liter water 60 grammen tot poeder gebracht gomlak te smelten, zoodra het water kookt, 12 tot 13 grammen borax bij te voegen en onder omroeren zoolang te koken, totdat de oplossing volkomen is. Men wendt dit vernis koud aan en voegt er naar behoeven zwartsel, oker en dergelijke bij. Het daarmede overdekte papier kan £ goedkooper vervaardigd worden dan het gebitumineerde. Cou~den of Coüidean is eene plant, beboerende tot het geslacht Croton, waarvan de wortel tegen dysenterie en dyspepsie wordt aangewend. De dood van prof. Niklès te Nanoy is volgens een bericht inde Geneesk. courant veroorzaakt door flwoor, hetwelk sinds eenigen tijd een onderwerp was zijner ijverige nasporingen. Rochleder heeft uit den meekrapwortel (radix rubia tinctorum), behalve het alizarine en purpurine, door middel van verdunde mineraalzuren eene derde kleurstof afgescheiden, die in eigenschappen veel met de' twee eerstgenoemde overeenkomt. De kleur der aloalisohe oplossing is bijna gelijk aan die der alcalische oplossing van het chrysophaanzuur; de zuren slaan het als geleiachtige en geheel amorphe vlokken neder van eene zeer bleekgele kleur. Deze kleurstof kristalliseert uit hare alcoholische oplossing in oranjegele naalden en uit hare oplossing in azijnzuur in citroengele naalden. De waterige oplossing, doortrokken met azijnzuur en bij kookhitte in aanraking gebracht met zijde of met linnen, deelt hieraan eene duurzame goudgele tint mede. Cailletet heeft onderscheidene proeven genomen, om den invloed der luchtdrukking lij scheikundige reacties aan te toonen. Hij heeft daarbij onder anderen bevonden, dat bij behandeling van zink met zoutzuur, onder overigens gelijke omstandigheden opgelost worden bij eene drukking van 1 atmospheer 10 deelen zink n n // n 60 n 4,7 u " n n // // 120 // 0,1 // // De ontleding van het water door den galvanischen houdt op, wanneer de vloeistof inde cel onder sterke drukking gebracht wordt.