Wortels heeft trachten te onderzoeken, ten einde daardoor verbeteringen voor de sortering van dit'geneesmiddel te kunnen daarstellen. Volgens Calau is het vaderland van de door de Bucharen naar Siberië gebragte rhabarber, de provincie Gansui (of Gansun ?) (1), tussehen 35 en 40° N. Br., even als in het algemeen Chineesch Tartarijë. De plant groeit aldaar °p bergen, steppen en weiden, terwijl de wortels meest allen van zesjarige planten inden zomertijd worden ingesatneld. De bergen van Tartarijë zijn meestal droog en onvruchtbaar. De rhabarberplant, die daarop groeit, komt slechts kommerlijk voort en de daarvan ingezamelde wortel verschilt daarom van die, welke op lagere gronden gegraven worden. Zij bezit nu wel dezelfde structuur van binnen, maar is kleiner, bezit inwendig donkerder aderen en onregelmatige inde lengte loopende holligheden, die waarschijnlijk afkomstig zijn van de karige voeding en het ruwer klimaat. De Hucharen moeten deze soort echter nog, wat hare werkzaamheid betreft, boven dein lagere streken groeijende de voorkeur geven. Calau heeft onder opzigt van geneesheeren vergelijkende proeven omtrent de werking van deze verschillende soorten in het werk gesteld, doch heeft geen onderscheid daarin kunnen waarnemen. Het is intusschen zeker, dat ook de Chinezen zelven eene andere rhabarber dan die des handels gebruiken. Het is deze , inde Chinesche provincie Si-tschu-an in het wild groeijende en ook aangeplante rhabarber, die den bijnaam der provincie draagt en alleen in eironde en cilindrische stukken van 2—3 duim lang en I—l % duim dik voorkomt, hleeker van kleur en flaauwer van reuk is. De Chinezen schrijven aan de Bucharijsche rhabarber inde meeste gevallen schadelijke drastische werking toe, waarom zij aan die van Se-tschu-an in het algemeen de voorkeur geven en de (1) Volgens de vroeger heerschende meeniog geloofde men Thibet alt k«t ware vaderland der rhabarber te moeten aannemen.

105