kleurloos wordt. Gedurende de verdamping voegt men langzamerhand nog zoo veel verdund salpeterzuur (van 1,20, ongeveeriisys once) bij , tot dat al het phosphorigzuur in phosphorzuur is omgezet, dat men daaraan erkent, wanneer geen roode dampen van ondersalpeterzuur bij nieuwe toevoeging van salpeterzuur meer ontwijken. Het eenigzina overvloedig toegevoegd salpeterzuur verjaagt men door uitdamping van het phosphorzuur tot siroopdikte, waarbij de ontwijkende waterdampen vochtig lakmoespapier niet meer pood mogen kleuren. Het aldus verkregen phosphorzuur kan men als geconcentreerd zuiver phosphorzuur bewaren, of het met de noodige hoeveelheid gedestilleerd water tot het vereisehte specifiek gewicht verdunnen. Men heeft van de gebruikte hoeveelheid 'an een half once phosphorus en acht oneen iodium ongeveer 5 a 6 oneen water noodig om verdund phosphorzuur van 1,122 sp. gew. te bekomen, dat 15 pCt. watervrij phosphorzuur bevat. Het bekomen phosphorzuur was vrij van arsenicum en zwavelzuur, terwijl de gebruikte phosphorus sporen van arsenik en zwavel bevatte. Het op de beschreven wijze bekomen acidum hjdriodicum en het daaruit verkregen iodetum kalicum hevat geen spoor van phosphorzuur, terwijl ook het phos-Phorznur geen spoor iodium bevat. (.Annalen der Chemie und Tharmacie. 1866. April.) Eene verbinding van acidum hydriodicum en acidum hydrocyanicum. Deze verbinding verkreeg H. Gr nut ie r (Bulletin de la Soc. Chim. Aoüt 1865 p. 88) door de droge dampen der twee zuren te gelijkertijd ineen grooten ballon te leiden, baarbij de gassen als eene witte amorphe massa aan de lauden van het vat verdichten, of ook door acidum hydriodicum in koud gehouden watervrij blauwzuur te leiden, "aarbij de verbinding eveneens als eene witte massa wordt

199