* Februari-opstand

kantteekeningen van kantekleer

TN DEZE DAGEN is het juist ! I geleden, dat in de l I steden en dorpen van het vaderm.. K land burgers te hoop liepen tegen den onderdrukker en de droge knallen van machinegeweren weerklonken door de straten. Maar al stierven de moedigen bij tientallen, over de achtergeblevenen bleef de geest van verzet vaardig— en daarom is Februari ónze maand Van herdenking! Men heet ons een rustig, ®en bedachtzaam en vooral een conservatief yolk en inderdaad is het aantal opstanden is onze geschiedenis niet zoo talrijk als in de wilde historie van enkele andere volkeren. Maar het zijn altijd singuliere opstanden gewöest, waarvoor Nederlanders rhun leven op het spel hebben gezet. Want, als men de dingen goed bekijkt, dan zijn opstandige Nederlanders altijd meer door hun hart dan door hun maag naar de barricaden gejaagd en de Februari-opstand van 1941 maakt op dezen regel al geen uitzondering.

Het beeld, dat wij ons- hier, ver van het Vaderland, hebben kunnen vormen van dezen Februari-opstand is nog lang niet Volledig; er zijn groote hiaten in de leg-Puzzle en de ontbrekende brokjes en stukjes komen zeer onregelmatig over, ftiaar reeds wordt ons oog geboeid door het machtige beeld, dat zich ondanks die leemten vertoont. De voedselvoorziening Was toen niet best, maar zij was te verdragen; erger was, dat de tyrannie van het N.5.8.-gepeupel in de straten de spuigaten begon uit te loopen. De noodelooze bedillerij door Duitsche potentaatjes hinderde iedereen. Maar het was een wilde menschenjacht van Gestaposchurken in de door Joden bewoonde wijken, benevens de afkondiging van anti-Joodsche maatregelen, die de volkswoede tot overloopen brachten. In 'de Nederlandsche (kranten van die Weken zoekt men te vergeefs naar nieuws. Geen dramatische koppen en geen emotioneele verslagen. Want in de nieuwe Orde is de pers er immers niet om waarheid te melden; maar buiten, in het werkelijke leven, liep het volk te hoop! Stakingen van gemeentepersoneel. Sluiting van Winkels en zaken. Stakingen van particuliere arbeiders. Werkgevers, die hun

personeel, bij wijze van protest, vrijaf sturen. Demonstraties in de straten. Schietpartijen . . . De Februari-opstand! Dat is vandaag-den-dag pen jaar geleden gebeurd en de namen van de gevallenen uit die dagen zijn niet vergeten, noch de nobele idealen, waarvoor zij vielen. Ja, wél zijn wij een rustig en bedachtzaam volk. Wij Nederlanders houden er nu eenmaal niet van, op onze daden te stoffen en daarom praten we over de gebeurtenissen van verleden jaar veel minder dan onze landgenooten ginds eigenlijk wel verdienen. Och, en dis we erover praten, dan vinden we het wel gekleed om onze eigen verdiensten zoo’n tikje te deprecieeren en dan leggen we vooral graag den nadruk op de stoffelijke nooden, die den Februari-opstand mede veroorzaakten . . . die slavenjachten en zoo, dat was alleen maar de koffieboon, die den rug van den reeds zwaar beladen kameel deed breken. Het is echter géén deugd, wanneer een volk den omvang van zijn eigen grootheid niet kan of niet wil zien! We hebben onze territoriale en imperiale grootheid pas in de laatste maanden leeren kennen en het is voor de toekomst van het Rijk te hopen, dat we deze les niet te spoedig vergeten. En in het bezette vaderland hebben onze landgenooten in zichzelf en in elkander onze grootheid als volk en de kracht van ons volkskarakter leeren begrijpen en daarom is de herdenking van ‘den Februariopstand niet alleen een ophalen van het verleden, maar vooral een aansporing voor de toekomst.

Wij praten zoo veel en zoo dierbaar over democratie en over oorlogsdoeleinden," die geformuleerd moeten worden, maar, als we nu eens begonnen den dapperen van onze marine, onze legioenen, onze landmacht in Indië ën van onze luchtmacht (en alle anderen, die de medicijn van noode hebben) duidelijk te maken, dat men daar ginds jn het vaderland niet alleen vecht om de moffen er uit te trappen, maar vooral om dat vrijheidslievende en verdraagzame Nederland van vóór dert. lOden Mei terug te brengen, zou dat op zich zelf al niet de schoonste vorm van volksopvoeding zijn, die eenige regeering ooit verrichtte —En als wij straks in de radio die woelige Februari-dagen herdenken, zouden wij dan onzen helden daar ginds niet vertellen, dat men hier te Londen (en in de geheele vrije wereld) hun grootheid van karakter heeft begrepen?

PRINSES BEATRIX

Op 31 JANUARI is Prinses Beatrix vier jaren oud geworden. In de stille omgeving van de Canadeesche provincie groeit deze jonge loot van Oranje’s stam gezond en krachtig op, gekoesterd in de teedere zorg van haar Moeder. Wij moeten er dankbaar voor zijn dat de gastvrijheid van onze bondgenooten dit Koninklijk Kind spaart voor het nameloos wee dat de oorlog nu over vrijwel de geheele wereld heeft gebracht. Haar kinderziel mag niet blootgesteld worden aan. den storm van geweld en tyrannie, waaronder het geheele Nederlandsche volk thans gebukt gaat en waartegen het zich in grimmige worsteling verzet. Wij ouderen strijden voor de toekomst, waarin dit Kind zal leven, en wij worden in onzen strijd gesterkt door ons innig geloof aan. een Nederland dat eens onder Oranje zal herrijzen. Die toekomst wordt ons door het Huis van Oranje verzekerd. En in die toekomst—moge God geven dat zij nabij is—zal het .bevrijde Nederland en het zegevierende Rijk Overzee op 31 Januari weer daveren van de kreet uit de diepte van het Nederlandsch hart: Leve Prinses Beatrix!

VIER JAAR OUD

* Hoe de aanval werd Ingezet

nederlandsche vliegers, die aan den aanval op het Japansche convooi deel-Hamen, en die met verlof naar Ilatavia waren gekomen, hebben Voor de radio een beschrijving Sogeven van het begin van den S'trijd. Zij vertelden dat zij, op Patrouille over de Straat van klakassar, door een scheur in het wolkendek plotseling benehen zich een deel van het convooi waarnamen. Het stoomde langs de kust van Celebes en bevond zich ter hoogte van Balik Papan, aan. de overzijde her Straat. Het convooi bestond Uit twee linies transportachepen, beschermd door kruisers en destroyeps en door een ballonversperring meer dan 3-000 meter hoog. Onmiddellijk vielen de Nederlandsche vliegers aan, met het gemelde suc<ies van twaalf treffers op acht Hchepen, waaronder pen slag-

schip. De vijand gaf een geweldig spervuur tegen de vliegtuigen af, dat in het begin onzuiver gericht was, maar dat later gevaarlijk werd. Daar de vliegers als gevolg van de sperballons hoog moesten blijven, en omdat de wolken laag hingen, raakten zij telkens hun prooi kwijt, maar de positie van de schepen werd dan verraden door het vuurwerk van afweersalvo’s, die werden afgegeven, Op den tweeden dag was de aanval gemakkelijker, en weer werden ettelijke schepen getroffen, terwijl vier Japansche* vliegtuigen werden neergeschoten. Op den derden dag werd er geen afweervuur afgegeven, alleen werd er een beetje geschoten van het strand, van Balik Papan af, waarop de Japanners toen geland waren. Tevens verscheen een Japansch vliegkampschip op een afstand

van ongeveer 40 mijl van Balik Papan en een aantal Japansche marine-vliegtuigen steeg op om de Nederlandsche bommenwerpers aan te vallen.

Een van onze bommenwerpers werd neergeschoten en de drie leden van de bemanning sprongen met hun parachutes uit het toestel. Gevreesd wordt echter, dat zij in de lucht door de Japansche vliegers zijn doodgeschoten. Vier Japansche vliegtuigen en een verkenning*svliegtuig werden door onze vliegers neergeschoten. Intusschen boekten onze bommenwerpers treffers op twee Japansche kruisers en een transportschip.

Op den vierden dag sloten zich Amerikaansche vliegtuigen en oorlogsschepen bij onze strijdkrachten aan, en ook een Nederlandsche onderzeeboot ging aan de bestoking van de Japansche schepen deelnemen. Verder ging het verhaal van

de vliegers niet, die overigens verklaarden dat de aanval uit de lucht op het Japansche convooi den vijand 32 schepen had gekost. De overige zouden dan voor rekening van de zeestrijdkrachten komen.

Duitsche geïnterneerden verloren het leven OFFICIEEL wordt bekend gemaakt dat vele Duitschers, die in Indië werden geïnterneerd, het leven hebben verloren als gevolg van Japansche aanvallen op de transporten, .die deze geïnterneerden overbrachten naar Britsch Indië.

Japansche vlietuigen hebben een Kniim-vlietuig neergeschoten, dat juist van Tondano (Celebes) opsteeg. De drie lenden van de bemanning van dit burgervliegtuig en de twee passagiers werden gedood.