De bovengrens is moeilijk precies aan te geven. Yersie en extractie blijft hier de superieure behandeling. Slechts waar deze door hoogstaanden eontractie-ring of om andere redenen voor moeder of kind gevaarlijk wordt, zou hij de puhiotomie verkiezen. De heer Kouwer merkt op, dat in het door Dr. van de Ye1 d e medegedeelde geval de indicatie der puhiotomie tegenover de S. C. gegeven werd door stinken van ’t vruchtwater en lichte temperatuursverheffing. Is die indicatie wel juist? Staat het vast, dat hij bestaande lichte infectie de S. C. gevaarlijker operatie is dan de pubiotomie? Spreker is geneigd dit te betwijfelen. Het is bekend, dat ernstige puerperaalinfecties niet zelden hun oorsprong nemen uit verwondingen aan de uitwendige deelen; speciaal aan het perinaeum. Is het nu niet te vreezen, dat de dikke weefsellaag, die bij de pubiotomie moet worden gekliefd, een uiterst geschikte voortplantingsbodem geeft voor infectie. Wij weten hoe gemakkelijk een bestaande infectie zich langs het losse bindweefsel uitbreidt. En aangezien de functie van operateur en obstetricator in den regel wel in éen persoon zal zijn vereenigd, zal het geraken van kiemen uit de geboortewegen in de wond wel nauwelijks te vermijden zijn. De heer van de Yelde repliceert, dat de door den heer Kou we r geopperde bezwaren vooral gelden voor de symphyseotomie, maar niet of veel minder voor de pubiotomie. In de gewrichtsholte van de symphysis kunnen zich gemakkelijk zware infecties ontwikkelen, vooral omdat de secreta, die uit de vagina komen, zoo dicht bij de operatie-wond zijn. Bij de pubiotomie blijft de wondvlakte aan den buitenkant van het lab. majus, en wordt bij de gewone ligging van de patiënte dichtgeknepen tusschen het lab. majus en de dij. Ook tijdens de foroipale extractie vond dit plaats. Wordt de pubiotomie bij een geïnfecteerde patiënte verricht, dan dient de operateur er op bedacht te zijn, dat hij tijdens de operatie met de vingers uit de vagina blijft. Spreker herinnert verder prof. Kouwer aan het feit, dat bij de pubiotomie niet de geheele voor het schaambeen gelegene weefsellaag wordt doorgesneden. De snede gaat door huid en onderhuidsch celweefsel; de spieren met hunne fasciën worden niet gekliefd. De heer Kouwer, ofschoon wel overtuigd dat de pubiotomie de aandacht en de voorkeur verdient boven de symphyseotomie, meent toch, dat de vraag niet voldoende is beantwoord, in hoeverre een bestaande infectie een contra-indicatie moet zijn. Het komt hem voor, dat de indicatie, zooals die door Dr. van de Yelde gesteld is, aan bedenking onderhevig is, en dat het geval wel eens een minder gunstig verloop had kunnen nemen.

342