is, dan het aannemen vaneen veretterde haematometra. Kan het misschien ook een veretterd myoom inden uteruswand zijn geweest, Dr. van Tussenbroek zegt, dat zij natuurlijk aan andere mogelijkheden heeft gedacht, aan etteringshaarden, die van naburige organen zouden hebben kunnen uitgaan. Maarde naburige organen, blaas en rectum waren gezond. Tuberculose was niet inde anamnese of de familiegeschiedenis. Ben veretterd myoom inden uteruswand was het zeker niet. De aard en de hoeveelheid van het afvloeiend vocht, de gladde binnenvlakte van de holte en de onafhankelijkheid van den linkszijdigen tumor tegenover het naar rechts afgeweken corpus uteri pleit alles daar tegen. Bovendien is het afvloeien van chocoladeachtig bloed nadat pat. een jaar lang had gemenstrueerd, met geen andere verklaring in overeenstemming te brengen, dan met het aannemen van retentie ineen deel van het genitaalapparaat. Hiermede eindigt de discussie. Di, Stratz hervat nu dein de ochtendvergadering behandelde quaestie over de wenschelijkheid van totaal-exstirpatie tegenover supra-vaginale amputatie. Hij staat op het standpunt om zoo conservatief mogelijk te opereeren. Het is niet noodig, altijd de cervix te verwijderen, en het is niet wenschelijk, als de operatie er door wordt verlengd. Spreker gebruikt een voorloopige elastische ligatuur. Daarna worden de arteriën geïsoleerd onderbonden. Yijf of zes kleine ligaturen zijn voldoende. Soms past hij de extra-peritoneale stompbehandeling toe, wanneer hij de exstirpatie vaneen tumor met ventrofixatio combineeren wil. Bij de gewone methode van ventrofixatio uteri is de plaats waar de uterus aan den buikwand vastgehouden wordt, heel klein. Spreker legt eerst de hechtingen aan en legt dan op de wondvlakte van buiten een grooten tampon waarover heen de hechtingen gesloten worden. Daar is dan een kuil. Zijnde hechtingen weggenomen, dan verdwijnt die kuil. Op die wijze kan men een groote parenchymateuse bloeding tot staan brengen. Prof. JSTijhoff acht zulk eene wijze van fixeeren ongewenscht. De methode van Olshausen is veel beter. Daarbij worden de cornua uteri gehecht; de uterus ligt dan breed tegen den buikwand aan. Op de door Dr, Stratz aangegeven wijze moeten de hechtingen diep door het spierweefsel van den uterus worden heengevoerd. Spreker verwondert zich, dat Dr. Stratz nog de provisoire elast. ligatuur gebruikt. Men heeft met niets te maken dan met 3 arteriën aan de rechter en 3 aan de linker zijde. Zijn die, eventueel na afklemmen, onderbonden, dan kan men den uterus amputeeren zonder bloeding, en het peritoneum over de stomp sluiten. Met de

296