het Westen het Oosten opnieuw kunnen ontmoeten

helemaal weten, of zij zich ook stellen tegenover ons, Nederlanders van de kust der Noordzee. Wij hopen vurig, dat dit laatste niet het geval zal zijn.

Het is ongetwijfeld boeiend deze foto's aandachtig te beschouwen. Wij zien kopstukken als Soekarno, Sjahrir, Hatta en anderen. Verdiepen wij ons in de spanning, die alle aanwezigen in het parlement schijnt te bevangen, een spanning, die élan en enthousiasme verraadt.

Maar zie ook dat stalletje met koopwaar ten gerieve der afgevaardigden. Dat stalletje bevat allerlei Amerikaansche producten. Visch, fruit en groenten in blik, gecondenseerde melk, Cutex-nagellak, Pond's huid-crème, Colgate scheerzeep en tandpasta, huid-lotions, poeder, tandenborstels, klein keukengerei, fopspenen, mottenballen en nog veel meer wat een overgeïndustrialiseerde en aan de Aziatische ziel vreemde wereld aan merkwaardigs kan opbrengen.

Wat is de zin van deze Amerikaansche vertegenwoordiging in het hart van de republiek? Is zij een toevalligheid of symboliseert zij een nieuwe invloed en tevens een ontworteling van het oorspronkelijke wijze Aziatische wezen van de afgevaardigden die blijkbaar deze producten geregeld koopen. Pond's crème, rouge en nagellak voor de Javaansche vrouwen en ingeblikte haringen en tomaten inplaats van de prachtige versche vruchten van Java.

Verbazing wekt het opschrift „Freedom is the glory of any nation. Indonesia for Indonesians!" (Vrijheid is het geluk van elk volk. Indonesië voor de Indonesiërs).

Waarom dat opschrift, dat een typische politieke leuze bevat, in het Engelsch gesteld, een taal, die de Javanen niet verstaan? Is het wellicht voor de Amerikaansche journalisten bedoeld?

En merkwaardig is stellig ook de wijze, waarop Soekarno de vergadering bij zijn binnenkomen begroet en de vergadering hem begroet. Maar men kan zeggen, wat is in een gebaar en ook: wat is in een lijfwacht. Heeft niet de meest democratische vorst, de Koning van Engeland een lijfwacht en wordt één vorst ter wereld minder naar het leven gestaan dan dezen? Maar Soekarno is de Engelsche konirrg niet en zijn lijfwacht ziet er minder gedisciplineerd doch wel militanter uit dan de garde van George VI. Beantwoord deze jonge lijfwacht aan de Oostersche behoefte van statie en is haar militant gebaar een gansch niet ongezonde uiting van enthousiasme voor een nieuw ideaal? Of drukt zij een behoefte aan heerschen uit? Wie zal het zeggen? De toekomst wellicht, die wij even vredig hopen als een klassieke maannacht in de dessa. waarin de gamelan klinkt.

Het winkeltje van het parlement. Merkwaardige Amerikaansche verschijning in een Javaansch huis. Het Westen verkoopt terwijl het Oosten beraadslaagt.

Onder: Een deel van Soekarno's lijfwacht, jonge mannen, uitgerust met moderne geweren, die echter niet allen voorzien zijn van een draagriem. Militant en onbevreesd zijn de gezichten.