In halflinnen

Een nuttig geschenk

Of een vrouw nu w«l of niét koken kan, met een goed kookboek doet U haar altqd een groot plezier.

Meer dan 600 recepten staan hierin duidelqk en uitvoerig besc .reven. Ook voor het bereiden van speciale feestgerechten, voor het bakken van koekjes en taarten, staan er vele recepten in dit werkelijk goede en toch voordelige kookboek.

f 2.50 ^

A'wasbaar omslag

MARGRIET KOOKBOEK

Verkrijgbaar bij de bezorger van dit blad of in de boekhandel. Ü ontvangt het Margriet Kookboek franco per post thuis, als

U een postwissel van ƒ 2.75 stuurt aan:

De Geïllustreerde Pers N. V., Postbus K 244, Amsterdam -C.

UJat riet Anneke er weer scbüHiq uit, denkt de onderwijzeres...

Anneke ziet er altijd even lief ^lit. Daar zorgt moeder wel voor. Als ze al die jurkjes kant en klaar moest kopen, zou het veel te duur worden. Daarom maakt moeder de kleding zelf. En niet alleen van Anneke, maar ook haar eigen japonnen. Dat spaart heel wat uit! De aparte modellen staan in het practische modeblad Madeleine. En met die handige Madeleine-patronen, die zo goed passen en zo voordelig zijn, is 't zelf maken van kleding helemaal niet moeilijk. Als U het voorbeeld van Anneke's moeder volgt, gaat U altijd apart gekleed en U bespaart per jaar veel geld. Méér dan een abonnement op Madeleine kost! Madeleine verschijnt elke maand. In ieder nummer mét : r dan 60 modellen, waarvan de uitstekende Madeleine-knippatronen verkrijgbaar zijn tegen lage prijs. Bovendien iedere maand twee knippatronen naar keuze tegen halve prijs. Abonnementsprijs f 4,75 per halfjaar of f 8,50 per jaar. 0^ PRACTISCH MODEBLAD VOOR DE NEDERLANDSE HUISVROUW ADM. N.Z. KOLK 31, AMSTERDAM-C. TEL. 34935-43176. POSTGIRO 119-131. Aan Madeleine, afd. 64 Postbus 244, Amsterdam C U* kunt mij als abonné noteren. Op postrekening 119.131 heb ik gestort NAAM: Per postwissel heb ik aan u overgemaakt een bedrag van f 4.75 voor een halfjaarabonnement ADRES: f 8.50 voor een jaarabonnement. Doorhalen wat niet gewenst is. WOONPL: Als U Ju blad met wilt beschadigen kunt U ook een briefkaart schrijven

MAGDA'S TWEEDE LIEFDE

' Toen hij op zijn eigen kamer was, fluisterde Oscar: „Ik heb mijn belofte gehouden, vader. En ik zal haar altijd houden. U hadt gelijk: Trouwe, ongerepte liefde, niet alleen van haar kant, maar ook van de uwe! Het doet mij leed, dat ik dat te laat heb ontdekt!"

Oscar bleef een krachtige, trouwe steun voor zijn moeder. Van een min of meer onbezorgde jongen was hij als gevolg van de droevige, tragische gebeurtenis van het overlijden van zijn vader, een man geworden. Hij bezorgde alles voor de begrafenis en deed alles, wat mogelijk was, om zijn moeder en zijn tweelingzuster te troosten en op te beuren.

Op zijn raad verkocht Magda alsnog het restaurant, waar Penny werkzaam bleef als bedrijfsleidster, tot grote voldoening van Magda en de kinderen. Zo kon Magda nog met haar zaak in contact blijven. Nog vóór de begrafenis kwamen Dr. Joosten en zijn vrouw Magda en de kinderen condoleren. De dokter betuigde zijn diepe spijt, dat hij Evers ten onrechte had verdacht en beschuldigd. Om dat goed te maken, verklaarde hij, dat hij oprecht hoopte, dat er geen verwijdering zou ontstaan tussen Magda en zijn vrouw en hem. en vooral niet tussen zijn zoon en Juul. Hij had geen enkel bezwaar meer tegen Wim's verloving met Juul en hoopte, dat zij binnen afzienbare tijd zouden trouwen.

Mede door de invloed van Dr. Joosten kreeg Oscar zijn betrekking bij de Verenigde Chemische fabrieken terug. Zelfs volgde na korte tijd een nieuw aanbod van Ir. van Vollenhoven, om hem uit te zenden naar Amerika. Oscar wilde zijn moeder nu echter niet alleen laten en hij verzocht, de eerste jaren op de fabriek in den Haag te mogen blijven werken. Magda verkocht ook haar villa in de stad en huurde een huis in Scheveningen, dicht bij de zee.

Enkele maanden nadat de verloving van Juul en Wim Joosten publiek was geworden, kon de jongeman een betrekking krijgen als assistent in het grote ziekenhuis in Groningen. Alvorens die functie te aanvaarden, wilde hij graag trouwen. Hij kreeg de toestemming van zijn ouders en nadat hij met. Juul had overlegd, kwam hij ook Magda's toestemming vragen, om binnen een maand te trouwen.

Magda gaf die toestemming van ganser harte. Zij wist dat Juul en Wim innig veel van elkaar hielden, dat de jongeman met enthousiasme en energie aan zijn toekomst zou werken en dat het, menselijkerwijze gesproken, zeker was, dat die twee gelukkig zouden worden.

,.Nu zal één van mijn kinderen weldra op haar bestemming zijn," dacht zij met innige voldoening, nadat Wim uitbundig blij en tevreden met haar toestemming, was heengegaan ..En ik hoop, dat ik Oscar nog heel lang bij mij zal mogen houden. Hij is een man geworden en hij zal altijd een grote steun voor mij zijn."

Juul's trouwdag was voor Magda een gloriedag. De bekroning van een deel van haar levenswerk. Zij had, meer dan twintig jaar lang, hard gewerkt en gezorgd voor haar kinderen, alles gedaan, om hen een goede opvoeding te geven, hen voor te bereiden op een zekere, gelukkige toekomst. Wat Juul betreft, had zij nu haar doel ten volle bereikt en dat stemde haar tot grote dankbaarheid en voldoening. Over Oscar behoefde zij zich nu ook niet meer bezorgd te maken.

Het was een eenvoudige trouwplechtigheid en het jonge paar vertrok kort na de lunch. Het afscheid van haar dochter, dat deze keer neerkwam op het afstand doen van haar kind aan de man van haar keuze, viel Magda nog wel even zwaar,

door Dol Metscher

maar toch was zij gelukkig, omdat zij haar dochter, haar kind gelukkig wist.

Nadat het jonge paar was vertrokken, ging Oscar met zijn moeder naar huis.

„Wil je niet liever met de andere gasten blijven feestvieren, Oscar?" vroeg zij hartelijk.

„Neen, moeder, ik ga liever met U mee."

„Ik ben blij, dat er geen receptie was."

„Ik ook, moeder. Maar Dr. Joosten is van plan, een groot feestdiner te geven, zodra Juul en Wim van de huwelijksreis zullen zijn teruggekeerd." „Dat is een goed idee. Het duurt nog een week of drie. Juul was erg gelukkig als bruid, vind je ook niet, Oscar? Ik ben zo blij, dat zij tenslotte haar geluk toch nog heeft teruggevonden!"

„Ik ook, moeder," zei Oscar op warme toon. „Zij verdient het. — Als wij thee hebben gedronken, moet ik U een poosje alleen laten, moeder, als U het niet erg vindt."

„Natuurlijk niet, mijn jongen. Waar ga je heen?"

„Ir. van Vollenhoven, de hoofddirecteur, heeft mij gevraagd bij hem te komen voor een onderhoud. U herinnert zich nog wel, dat hij indertijd, in mijn plaats een ander naar Amerika heeft uitgezonden? Nu, het is gebleken, dat die man niet voldoet. Er moet nu iemand zijn, die voor de zaak in Hollywood de kleurenfotografie gaat bestuderen. En het schijnt dat meneer van Voilenhoven mij nu toch graag naar Amerika zou willen zenden. Maar, zoals U weet, heb ik een paar maanden geleden gezegd, dat ik er de voorkeur aan gaf, voorlopig bij U te blijven."

„Maar je zou zelf graag willen gaan, nietwaar, Oscar?"

„Het doet er nu niet toe, wat ik zelf graag zou willen moeder. Ik moet en ik zal op de eerste plaats voor U zorgen en ik Iaat U nog niet zo heel gauw alleen!"

„Oscar, als Ir. van Vollenhoven er op staat, moet je het aannemen. Je doet mij een plezier, als je toestemt. Je hebt al één keer de kans laten lopen terwille van mij, maar dat mag je geen tweede keer doen. Jouw toekomst gaat voor, jongen en ik verlang minstens even vurig als jij, dat die goed zal zijn."

..Moeder, meent U dat heus?" Zij stond op, nam met een gebaar van innige moederlijke tederheid zijn gezicht tussen haar handen en kuste hem.

„Natuurlijk, lieve jongen. Ik zou beslist boos op je zijn, als je 't mij niet had verteld, als je er niet met mij over had gesproken. Ga nu maar gauw naar Ir. van Vollenhoven en zeg hem dat ik het goed, neen, dat ik het heerlijk vind. Met mijn eenzaamheid zal het wel loslopen. Ik heb Juul immers nog en kan haar gaan bezoeken, zo dikwijls als ik wil."

,.Dank U, moeder," zei Oscar innig. Magda slaakte een diepe zucht, toen Oscar weg was.

„Nu is het eindelijk zover," zei ze zacht in zichzelf. „Het moest onvermijdelijk komen. Ik ben alleen." Alles, wat tot nu toe, jaren achtereen haar drukke leven had gevuld, had zij nu verloren. Haar werk — haar kinderen, alles!

..Zelfs jij, Jan, moest mij verlaten." Zij dacht nog heel dikwijls aan hem, met weemoed en verlangen. Ondanks alles had zij toch altijd heel veel van hem gehouden.

Maar het eigenaardige was, dat Jan, toen hij in de dood de vrede had gevonden. die hij tijdens zijn leven altijd had moeten missen, iets van haarzelf met zich mee had genomen. Magda, die nooit tijd had gehad om bang te zijn voor de naderende oude