Zo'n vacantie is natuurlijk erg prettig, maar het skiën valt niet altijd mee. Er moet heel wat voor geoefend worden om „mee" te kunnen. Als het huiswerk klaar is, begint de ski-les. Hier. naast zien we onze prinsesjes, Irene en Beatrix klaar voor de start. Tegen zon inkijken valt niet mee.

* r VORSTENHUIS MET VACANTIE

Lekker warm ingepakt met dikke handschoenen aan, kan de prinsesjes niets gebeuren op de skitocht. Het is hun aan te zien, dat zq 't best prettig vinden om zo met pappie op vacantie te zijn.

TOEN het tijdvak van de grote beproevingen voor de Mens was aangebroken, zo luidt de legende die men u in Tirol vertelt, werd zijn beschermengel vervuld van een groot medelijden. Hij ging naar de aarde, nam de Mens bij de hand en zeide hem te volgen. Langs moeilijke "paden voerde hij hem naar een rijk, dat de Mens vol schrik aanschouwde. Diepe, eenzame dalen, hard-bevroren bergovergangen en hemelhoge rotsketens lagen voor hem. Op een van de hoogste toppen gekomen, ontbrandde echter in het hart van de Mens een ongekend verlangen. Voor hem lag een land van ongekende schoonheid. Onberoerde sneeuwvelden, zacht glooiend gedrapeerd om bergen van fantastische vorm, dromerige dalen met donkergroene bossen. Over dit alles 'een heerlijke zonneschijn, die de ontelbare sneeuwkristallen tot evenzovele diamanten van het zuiverste water omtoverde. En ver daarboven een diep-blauwe hemelkoepel, gelardeerd met witte wolken. Een schouwspel als uit een sprookje. Spoedig werd de Mens echter diep treurig, want al dit schoons bleek voor hem onbereikbaar, want bij de eerste pas die hij deed, zonk hij weg in de diepe sneeuw. Maar de goede Genius die de Mens naar dit sprookjesoord had gebracht, zo verhaalt de legende verder, had zijn taak nog niet volbracht: hij moest de Mens nog ski's geven.

Zo trok de Mens de eerste sporen door de zachte sneeuw, het was alsof hem vleugelen waren gegeven om hem in staat te stellen volop te genieten van alle ongerepte pracht. En toen de Mens terug moest keren naar zijn plichten, bleef de heimwee naar het schone bergland en steeds als hij er de kans toe zag, verbracht hij daar zijn vrije dagen. En het schone gebied, waar des Mensen beschermengel hem had

heengeleid, heet (zo staat in

de reisgidsen van de streken) Arlberg.

Prins Bernhard, prinses Beatrix

en prinses Irene zijn in St. Anton aan de Arlberg aangekomen, en zij genieten met volle teugen van al het schoons dat de streek te bieden heeft. Zij hebben hun intrek genomen in een hotel 'waar zij, als de andere gasten, wonen en eten. Reeds vroeg in de ochtend verlaat de prins het hötel om zich door de kabelbaan naar boven te laten brengen, om daarna met grote snelheid de Galzich (2000 meter) af te ski-en. Enige uren later volgen de prinsessen, die eerst hun huiswerk moeten afmaken, hetgeen zij iedere ochtend onder leiding van mevrouw Penning trouw doen. Ook zij laten zich omhoog trekken, binden boven de ski's onder en komen dan met een snelheid naar beneden suizen, die zelfs de ervaren Tirolers met bewondering vervult.

Maar de kinderen zijn kerngezond, en als het te zwaar voor hen wordt, houden zij er vanzelf mee op.

IN het spiegelgladde dorpsstraatje lopen twee meisjes. Ze dragen skibroekjes, witte vesten, zware berglaarzen, donkere skipetten. Ze bekijken de kleine uitstalkastjes van het kleine en ehige straatje, en wijzen elkaar de uitgestalde schatten aan. Nu en dan gaan zij ergens aarzelend naar binnen, vragen in het Engels naar de prijs van een hangertje, een beeldje, een prentbriefkaart, maken hun kinderlijke opmerkingen tegen de beleefde winkeliers en verlaten dan de winkel met een pakje onder de arm. Dan wandelen zij verder en er is schijnbaar niemand die op hen let. Maar op korte afstand kan men

Z.K.H. Prins Bernard is zelf een enthousiast ski-loper. De „latten" worden onder gebonden.