VOOR GROF WERK

Voor elk gebruik de gewenste maat : • N* 2 Goolsteen-spons • N° 4 Ruiten-spons, tevens zeem • N 6 Hout- en schilderwerkspons • N° 8 Practisch voor grote ruiten • N' 10 Spons voor autos en jachten Deze SPONTEX-spons heeft door de bijzondere samenstelling een zeer grote weerstand, krast niet, hetgeen reeds op Jaarbeurs en Damesbeurs werd gedemonstreerd.

jreen roept over de

rgnet Revue LENTE EN ZOMER 1949 Als U die kleutermodellen bijvoorbeeld ziet, weet U haast niet wat U zult kiezen. Ze zijn allemaal even leuk. Voor U zelf zult U vele aardige modellen (ook in grote maten) in de nieuwe Margriet Revue aantreffen. En daarnaast een keur- ' collectie breimodellen voor dames zowel als voor heren en kinderen. Vooral de badkleding zal bij velen in de smaak vallen. Vraag de bezorger van dit blad of Uw boekhandel naar de MARGRIET REVUE — LENTE EN ZOMER 1949 Prijs ƒ 1,35 U ontvangt de Margriet Revue franco per post thuis als U een postwissel van ƒ 1,50 stuurt aan DE GEÏLLUSTREERDE PERS N.V. POSTBUS 244 AMSTERDAM

Een keur van vullingen en modellen kenmerkt De Heer's fraaie sortering „Bonbons de Luxe". Alom geprezen. (Bescheiden geprijsd: 50 cent per ons). BONBONS ?|eer

H E AT HER BOLTON, is op reis naar Malakka. Nu zal ze met Ken in Singapore trouwen. John Harker, een broer van Ken. haalt haar af. Er komt bericht, dat Ken gedood is. John trouwt met Heather. Ken keert echter terug. Een inlandse vrouw (Suleima) valt Heather aan, maar John redt haar. Ken insinueert dat John met deze vrouw een verhouding had. John zegt Ken, nooit meer op de plantage te komen. Ken lokt John van de plantage weg met een telegram. Heather gaat John 's avonds tegemoet. Ken wacht haar dan op. John hoort van de ontmoeting tussen Ken en Heather. Hij stuurt nu ook Heather weg. Ken wordt vermoord, John, hiervan verdacht, gearresteerd. A!i, oude bediende van John, komt dit Heather, die door de inlandse stam gevangen gehouden wordt, vertellen. Heat her vlucht. Haar getuigenis schijnt Johns veroordeling niet te kunnen voorkomen.

Majoor Greer keek bezorgd naar de donkere figuur, die daar vrijwel bewegingloos lag. Hij maakte zich bezorgd over haar, want deze toestand van stomheid was iets anders dan het gevolg van de jungle-koorts. Hij gaf de politiemannen order om het Maleise meisje onder te brengen in het huis van een der bedienden. Heather wilde de brancard volgen, doch de majoor hield haar tegen.

„Uit hetgeen mijn vrouw mij vertelde, meen ik te moeten opmaken, dat u zich in acht moet nemen voor alles wat u zou kunnen doen schrikken," zei hij op een toon. waaruit echt medeleven sprak. „Uw man wordt even in vrijheid gesteld. U moogt hem vanavond - ontmoeten. Dan kunt u hem wel zeggen, dat ik het als mijn persoonlijke plicht voel om straks uw overtocht naar Engeland te bekostigen."

„Dank u," zei Heather.

Ze klemde de lippen op elkaar. Zij repte geen woord meer over het geval tot de deur van Johns cel werd geopend en zij er binnen mocht gaan. John omhelsde zijn vrouw.

„Dat is dan het einde van je bezoek aan Malakka, liefste," zei John toen Heather naast hem zat en haar goudblonde hoofd tegen zijn borst liet rusten.

„Het spijt mij zeer, dat het zulke slechte en bittere dagen voor je geweest zijn Heather, liefste. Als je straks in Engeland bent dan hoop ik. dat je overtuigd zult zijn van mijn onschuld en dat ik nog een klein plaatsje in je hart houd, tot men mij vrij laat."

„Ik denk er niet aan om naar Engeland terug te gaan." zei Heather. „Ik blijf op Malakka."

„Je blijft op Malakka! Waar dan?" „Op de plantage natuurlijk!" „Jij bent de wonderbaarlijkste vrouw, waarvan ik ooit heb durven dromen." zei Johfi langzaam. „Maar dat kun je niet doen, liefste. De plantage is niet veel meer dan een ruïne. Een vrouw kan dat allemaal niet meer op poten zetten." „Een vrouw, die zo gelukkig is zich jouw echtgenote te kunnen noemen, kaï^ dat wel." zei Heather. „Ik wil hier blijven."

„WAT KAN IK VOOR JE DOEN?"

„Jij wilt hier blijven en alleen de plantage regeren? Heather, dat kun je onmogelijk." riep John uit. „Hoe durf je zo'n zware taak op je te nemen?"

Heather werd er stil van en dacht na. Zou ze hem het grote nieuws vertellen? Zou ze hem in deze vreugde laten delen temidden van al de ellende, die over hen gekomen was?

Terwijl ze zich zelf deze vraag stelde, wist ze ook meteen wat het antwoord erop was.

Het nieuws, dat voor haar zoveel kracht en steun was om verder te leven in het beste vertrouwen, zou hem nog veel meer zorgen brengen. Als hij straks zijn tijd uit moest zitten, dan zou hij zich duizend en één zorgen maken over haar toestand. Zij moest het grote nieuws voor zichzelf houden. Misschien werd de onschuld van John nog wel bewezen voordat de grote gebeurtenis plaats vond. Dan kon hij er zelf getuige van zijn. Was het niet zo, dan zou zij alle zorgen alleen wel dragen.

..Je behoeft er niet over te tobben liefste," zei Heather en ze keek hem recht in de ogen. „Ik blijf niet alleen hier voor de plantage, maar ik wil ook de waarheid weten omtrent de moord op de arme Ken. Alleen hier in Malakka kan ik rustig de dingen afwachten en hopen op jouw in vrijheidsstelling."

John keek op haar neer en zag hoe ernstig haar ogen stonden. Hij zuchtte en trok haar naar zich toe. „Als je zo praat dan tref je me in het diepste van mijn hart," zei hij. „Zolang als ik je ken, heb ie feitelijk ellende door mij gehad. Wat moet ik nu tegen je zeggen? Wat kan ik doen? Ik weet het, ik ben je man. Ik behoorde aan je zijde te staan om met je het leven door te gaan en je te beschermen waar nodig.... en nu ben ik aan handen en voeten gebonden. Ik voel me net zoveel voor jou waard als een ongeboren kind."

„Zo lang als je leeft en van mij houdt, mag je niet. zeggen, dat je niets voor mij betekent." fluisterde Heather teder. ..Of je bij me bent of niet, maar bij elke stap. die ik zet in mijn leven heb ik het gevoel, dat je naast me bent."

Zij hoorden de sleutel in het slot klikken. Hun tijd was om en Heather moest gaan. Nog een glimlach, nog een stevige handdruk en Heather ging.

John bleef alleen. Een lange gevangenisstraf lag voor hem in het verschiet. Het enige wat toen bleef waren de gedachten aan Heather en de bezoeken, die zij hem zo nu en dan zou mogen brengen.