BESTE JONGENS EN MEISJES! Ik ben erg geschrokken. Waarom? Luister! Natuurlijk hebben jullie wet eens van jeugdbaldadigheid gehoord. Ik ook, en andere „grote mensen" weten er ook een boekje over open te doen. Als men zijn oor bij die mensen te luisteren legde, dan was heel de Nederlandse jeugd bedorven, brutaal en losbandig en dan was elk opvoedend of waarschuwend geluid daartegen boter aan de galg. Ik sprong dan altijd voor jullie in de bres, en kwam aandragen met voorbeelden, die in het voordeel van onze jeugd uitvielen, van Sinterklaas-acties waarbij jongens langs de huizen trokken om oud speelgoed op te halen. Dat werd dan met vereende krachten weer opgekalefaterd en als gloednieuw in de zak van de goed-heiligman gegoocheld. Ik haalde de actie aan, die door onze jeugd gevoerd is om al dat oud-papier uit de huizen te krijgen, ook al met een liefdadig doel. Ik vertelde het verhaal van dat jongetje, dat zijn dikke postzegel-album naar een sanatorium stuurde, of van die jongens, die om de beurt, 'n week lang de boodschappen haalden voor twee oudjes, die niet goed meer uit de voeten konden.
Of ik het dan win? Nu, erg overtuigend is mijn zege nooit. Want meestal lachen mijn „tegenstanders" me nog uit ook, en zeggen: „maar u bent niet voor niets jeugdredacteur, u trekt de kinderen natuurlijk voor!"
„Niks hoor!" roep ik dan, „ik weet zeker, dat onze meisjes en jongens beter zijn dan jullie denken, ik ben natuurlijk niet blind, maar ECHTE baldadigheid tref ik maar zelden aan." En laat ik nu die zelfde dag een krant onder mijn ogen krijgen met het volgende bericht: (ik laat de plaatsnaam weg) „De vernielingen aan speeltuinen, jonge boompjes, beplantingen en huizen in aanbouw — waarvan de ruiten bij tientallen zijn ingekogeld — door de jeugd aangericht, vormen een probleem, waarvoor de politie in de uitgestrekte gemeente X gedeeltelijk machteloos staat. Dit is voor de bewoners van het tuindorp van X aanleiding gewerden een soort „burgerwacht" in het leven te roepen, waarvan de leden het werk van de politie zullen aanvullen en beurtelings „patrouille" zullen lopen". Daarom ben ik zo geschrokken! Zouden al die sombere voorspellingen dan toch niet zo mal en ongerijmd zijn?! En één dag later kreeg ik van een mijner eigenwerkers een briefje, waarin hij mij doodleuk vertelt hoe hij in de vacantie vuurwerk afstak als er paarden voorbijkwamen
Dat alles gaf ook mij te denken. Ik heb vroeger wel eens beweerd, dat de lezertjes van „Onze eigen Pagina" nooit baldadig waren, ik ben daar thans niet meer zo zeker van. En daarom zou ik jullie willen vragen: wat denken jullie zelf van deze kwestie. Misschien dat ook wij — de gróóóóte mensen — daaraan medeplichtig zijn en schuld hebben. Kom, lucht je hard maar eens. En, moge die „burgerwacht" tot de gemeente X beperkt blijven. Stel je voor dat je binnenkort ook in mijn plaats, burgers (natuurliik met de een of andere armband om) in groepjes van twee door park en straat ziet patrouilleren. En stel je dan voor, dat een toerist me vraagt wat dat te beduiden heeft! En dat ik dan moet zeggen: „ons grote politie-korps was niet groot genoeg om onze huizen en parken tegen onze lieve jeugd te beschermen...."
DAT DOET VADER!
Velen van jullie zijn natuurlijk erg benieuwd naar het laatste nieuws van het wedstrijdfront. Hier is het: Als we ooit plezier hebben gehad van een prijsvraag, dan is dat wel van deze! O, o, wat hebben we soms moeten lachen. Zelfs Marcus lag soms te rollen op de grond, en dat wil wat zeggen, want het is erg moeilijk om op dat eerbiedwaardig poesengezicht van mijn Marcus ook maar één glimlach te toveren. Of jullie ook eens mee mogen lachen? Natuurlijk, maar nog heel even geduld, want, al was de deelname niet zo groot als bij vorige prijsvragen (daarvoor was 't dan ook een tussentijdse prijsvraag), toch zijn er honderden inzendingen binnen gekomen.
Allemaal vaders! Het wemelt van de vaders! Ik zie overal vaders! Zelfs 's nachts kunnen ze me nog niet met rust laten, dan staat vader No. 1 op mijn deken te timmeren en vader No. 2 voedert, boven op
de slaapkamerlamp gezeten, zijn duiven, „vader zus" laat zijn bijen rond mijn arme hoofd zoemen en „vader zo" laat.... maar kom, binnenkort hoor je er meer van!
EI HET IS MEI!
Volgende week verschijnt ons Mei-nummer, speciaal gewijd aan de maand Mei. Je zult er in kunnen lezen hoe deze maand aan haar naam kwam, hoe vroeger alom de Mei-boom geplant werd, hoe een meesje zijn nestje bouwde in een fietstas en nog veel meer interessante dingen!
EIGEN WERK
VACANTIE Morgen is 't vacantie We gaan dan met de club Heerlijk fijn kamperen En ook ons hondje Duck.
O, jongens dat zal fijn zijn Daar op de paarse hei We nemen een paar tenten mee En ook die een van mij
Vacantie is vacantie De zorgen om de school Zetten we nu een poos opzij Jongens wat een jool!
ARLETTE MELIS
EEN BURGEMEESTER OP DE WEEGSCHAAL.
Engeland kent vele oude en merkwaardige gebruiken. Een van de vreemdste is wel het wegen van de burgemeester High Wycombe. De traditie wil namelijk, dat elke nieuwe burgemeester daar, vóór het raadhuis, gewogen moet worden. Daarop is hg verplicht een som geld voor liefdadige instellingen af te staan. En de grootte van die som hangt af van het gewicht van
de burgemeester!
F. v. Leeuwen stuurde me een tekening zonder briefje. Dat mag niet meer gebeuren hoor! Altijd laten weten waarom je nu juist die bepaalde tekening gemaakt hebt. Omdat je plaatje echter zo echt zelf verzonnen is, heeft je redacteur eens over zijn hart gestreken. Adré Wedde. Een goede tekening, maar.... niet lollig genoeg. Kijk eens André, zo'n schip is wel aardig voor jezelf, maar onze andere lezertjes zullen 't vast een saai plaatje vinden. Ook al omdat al die mooie kleuren, die je bootje thans verlevendigen, in ons blad zouden wegvallen. Komt er nog eens een boot uit Delfzijl, bevolkt met een ploeg kwieke matroosjes? Ludi Ottjes. Ludi, oud 10 jaar, stuurde me een opstel. Een erg lang opstel, maarre.... overgeschreven? Ik meen dat verhaaltje meer gehoord te hebben. Trouwens zo nu en dan schrijf je van die erg wijze
zinnen, niks voor een jongen van 10 jaar. Nogmaals — ik heb 't al zo vaak gezegd — niet natekenen maar ook niet naschrijven; 't laatste is nog erger dan 't eerste! Milly van Eqsden. Vandaag ook nieuws van het Madeliefje (of Meizoentje, zoals ze ook wel eens zeggen). Wist je dat ,,'t Kersouwken" daar een erg oude naam voor is. Milly kan al typen, één-vinger-systeem"! Maar goed, ze kan 't dan toch maar! Marcus ging naast zijn schoenen lopen (van verwaandheid) toen hij vernam, dat jullie een van de jonge poesjes naar hem zult noemen. Hij wordt dus zo iets als peetoom! Trouwens volgende week mag hij daar zelf een stukje aan wijden. Vergeet dus niet dat nummer te lezen: zegt 't voort! Fransje Kleqn. Komt voor mekaar Fransje! Liesbeth Savelkoul! Van hetzelfde laken een pak!
Addy Grosman. Tjonge, wat heb jij beroemde familieleden. Dik Grosman de bronsgieter, die weer een broer heeft die beeldhouwer is en die tekent en schildert. En nu wil Addy ook zo beroemd worden. Nu, dan zullen we maar beginnen met je tekening te plaatsen. Misschien
blijkt dan later nog eens, dat je daarmee op de eerste sport klom, van de ladder die voert naar glorie en roem. Dag Addy, groeten aan oom Dik. Gerrit Hendrik Pakkert. Nu die grote zus van jou, heèft je geen al te beste raad gegeven. Natekenen en dat op bruin papier! Trouwens als jij regelmatig ons blad leest, moest je dat zelf weten. Volgende keer beter oppassen hoor en.... groeten aan Diny .R. Laman. Oei, oei, wat slordig! Daar had je met wat meer zorg wat leukers van kunnen maken. Je weet toch, dat ik stapels tekeningen heb? Daarom ben ik zo erg „kieskeurig". Als ik nü al geen plaats heb voor tekeningen, die getuigen van humor en vaardigheid, wat dan te doen met een krabbeltje?! Beste jongen, niet boos zijn en, doe je best, dan komt een volgende tekening vast en zeker op onze pagina. Elsje Praastink. Ook wat te slordig! Dat kan je veel beter Els! En geen papier gebruiken dat zo erg uitvloeit.
Voor allemaal. Ik ben nog steeds niet door mün oude correspondentie. Heb medeljj met me, en stuur geen opstellen en tekeningen.
KUNSTGALERIJ.
„Eindelijk" schreef Klaas Mast onder deze tekening. Dat kan hij nü ook zeggen, want Klaas, hier is dan eindelijk je tekening!
En hier is het „landschap met kasteel" van J. Schaafsma. Ik heb er de mooie lijst maar afgehaald, die kon er niet op!
Tot slot nog een winters plaatje van Mieke Bouwman. Dan weet je meteen dat ook Mieke lang op de plaatsing van haar tekeningetje heeft moeten wachten.
0B/,mrwA s hetSJONKÉR
IN d\&WALVIS-OOCH
TCEPDINGWMNÖBJ)!
?LOr5ZLING HOOR"De. HEINTJE HO& 0& V^AUViy-AUW" Rl&PY"
WflT &ft 6EgEC/?0WAf?
otolt ViAUJirVAQRD&R WJi*£ty mft&ODÏ WAf TóEVALUG VC6R8>J 6>£hCOM&t0V )
HAD BBBT ?
WAT ÜE KftplYElN op,
ON2EHE16J UT €>£■ pooe VI9 Kl?oop£