De mooiste dag van het jaar.

OUDJES

UIT TEN BOER

* OP STAP

Dat was een machtig mooie dag die de oudjes van Ten Boer, Sint Annen en Thesinge hebben gehad! Als dit nummer verschijnt en door de oudjes wordt gespeld, dan zullen ze er nog niet over uitgesproken zijn wat zij toen allemaal hebben beleefd: As 'k 't beleven mag, volgend joar weer! vertrouwt ons een oud moedertje toe, en zo zullen ze er allemaal wel over denken!

Niet minder dan 130 mannen en vrouwen hebben de prachtige tocht meegemaakt. In twee bussen en in 18 personenauto's trok de stoet om des middags goed één uur uit Ten Boer. Het behoeft geen betoog dat al de oudjes als kinderen waren, zo verrukt en opgetogen. De stemming zat er meteen al in en die bleef tot ze des avonds het moede hoofd op hun kussen neerlegden en de slaap niet wilde komen, want al de belevenissen kwamen nogmaals voor de geest....

Met de motor van de verkeersbrigade voorop werd een tocht door „stad" gemaakt — wat een verschil meneer, Grönnen nu of zestig jaar terug, k'est 't nait meer terug!"

In Midwolde werd gestopt. Hier werd de mooie Hervormde Kerk bekeken. De burgemeester kwam de oudjes nog even begroeten, welke geste zeer op prijs werd gesteld. In een café werd een kopje thee gedronken en werden enige versna-

Behulpzame jongedames

peringen rondgedeeld, die er als koek ingingen. Voort ging het toan naar Nienoord, een trekpleister van menige vacantieganger. In de schelpengrot ging iedereen: ze vonden er niets griezeligs aan. Griezelig is het ook niet, men heeft alleen maar medelijden met die arme vrouw die schelpje voor schelpje in haar handen heeft gehad om deze grot te maken, zoals de overlevering zegt. De heren kregen hier een fijne sigaar en de dames der. schepping een pepermuntje, en zo, met allen wat in de mond, ging de tocht verder. Norg, Assen, Zeegse. Hier werd nog eens halt gehouden om de inwendige men? wat te versterken. Want het was inmiddels al bijna zeven uur geworden. Maar voordat de weg naar huis werd aanvaard, werden er nog talrijke spelletjes gedaan. Wat een schik hadden de ouwelui, die zich weer kinderen gevoelden. Er werd gelachen en geschaterd dat het een lieve lust was.

Sneller dan men wilde, sloeg het klokje van gehoorzaamheid en — naar huis. Hier echter wachtte weer een verrassing: een borrel voor de mannen en een advocaatje voor het vrouwvolk. Dat het er goed inging — wel dat spreekt vanzelf. Nog geruime tijd bleef men zo gezellig in een café bijeen. De burgemeester W. A. van der Meer kan met zijn comité „Autotochten voor ouden van dagen" op een in ieder opzicht geslaagde dag terugzien. Stuk voor stuk bevestig-' den dat de deelnemers en de deelneemsters. De dokters en de zusters, die de tocht hebben meegemaakt hebben niets te doen gehad — zodat geen enkele dissonant de harmonie heeft verstoord.

Laten we hopen: het volgend jaar weer!

Boven: Blindemannetje — een spelletje bij jong en oud, altijd even geliefd. De gezichten zijn een studie waard. Onder: Het biertje in Zeegse smaakte opperbest. Proost, mijne heren!